بی تو خانه ام جهنم است

ازپشت شیشه های غربت زده

فلاکت نگاهی غبارکشیده

چندین ده ساله،

تاری تنیده بر روزن   ِ

این حجم مکعب مچاله از

منحنی زخم چشیده،

و بغضی که امان مرا

در وداع یک شب یخی بریده است

فرصتی برای دیدن نیست،

هرم نفس های ناهماهنگ من و

طعنه های یخ زده ثانیه های پوک

و عقربکی افلیج

منقوش دیوار چروکیده

می دانند

قرارما دیریست درجیب کهنه تقویم

می پوسد