کاخ آلوده

شور و حـال عشق را ، از عاشقان پـروا کنــید
در مـــصاف مـــردن عـــشاق ، واویـــلا کـــنید

آخرین عـاشق بــه جام زهر از میـدان برفــت
عاشقی را از کـــلامـش مـی سزد احیاء کنــید

نهضـتش را با کمی معجون غم باید شنـاخـت
نهضتــــی دیگر به انـدوه درون بـــرپــا کنـید

رهـــروان خاکی اش آیـا بــه کاخ آلـوده انـــد
نـیش بـــر قـــلبـش چـرا از حـب این دنیا کنید

آفت دنـیا تـــرا از یــاد یــاران دور ســاخت
رکـعـتی از عشق بـاید در پی اش بــر پـا کنید

خــال اغیـارش به دل آمـد ز یــار بــوالهـوس
دلـــبران بیـــوفــا را زیــن سپـس رسـوا کنـید

گرکه صادق بر ره خود گشته اید ای رهــروان
در بیـابان رهـــش بـا خــانــمان سـودا کنـــید

عشـق غوغا می کند گـر خالص و صادق بـود
چون که این(طوفان) نباشد فکرش از سر وا کنید