غزل ۲

درود استاد عزیز
مناجاتی بسیار زیبا و عارفانه بود
دستمریزاد
موفق باشید

سلام و درود
بسیار زیبا است
شادکام باشید

در ود فراوان جناب ناظمی استاد فرزانه وبزرگوار 🌷
بسیار زیبا سروده اید 🌷
دستمریزاد 🌷
در پناه حق 🌷
ایام بکام 🌷

سلام و عرض ادب استاد
زبان زوصف تو عاجز بود  ،  اگر  گویم ؛
کلام  دیگری از  جنس نور  می خواهم 


تو نور آسمانهایی تو چشم‌کوه و صحرایی
کویرم را تو دریایی سکوتم را تو آوایی

تو هم دشتی هم آهویی چراغ خانه و کویی
تو هوی ذکر یاهویی نوای نی نواهایی

تو می برّی تو می دوزی تو هم سازیّ و هم سوزی
تو یاس شام دیروزی امید صبح فردایی

درون سینه ام آهی تو آبی در تهِ چاهی
میان آسمان ماهی تو در جمعی و تنهایی

دلم وامانده در کارَت تنم بیچاره و زارت
به دوشم می کشم بارَت اگرچه سبز و برنایی

به لطفت خالی از کینم نه چون آنم نه چون اینم
نه می دانم نه می بینم تو دانایی تو بینایی

نه جاندارم نه بیجانم سر از پا من نمی دانم
تو را پیوسته می خوانم که هر پنهان و پیدایی

به تورِ زلف چون شامت من و ماهیم در دامت
منم مست از می نامت به شبهایم تو رویایی

دل از عشق همه کَندم تو را پیوسته در بندم
به رویت در چو می بندم تو از دیوار می آیی

در این میخانه گمنامم غریبی درد آشامم
قراری ریز در جامم که مستی را تو معنایی

به عشقت پای برجایم سراسر شور و غوغایم
بگو با شوق می آیم بدون هیچ امّایی

در این ویرانه فریادم به دشت زندگی بادم
مبر هرگز تو از یادم که روحم را تو ماوایی... (م. فریاد)

سلامت و سربلند باشید

با سلام و عرض ادب و احترام جناب ناظمی
خداقوت و دستمریزاد
عزت زیاد
⚘⚘⚘

درود جناب ناظمی
زیباسرودید
قلمتان نویسا

زیبا و دلنشین

لایک شد شعرتون 🌹👍

خطایِ باصره مارا فکنده در تقصیر
وگرنه با تو به عرش است دست کوتاهم
👌👌🌺🌺👍👍

درودتان باد استاد ناظمی بزرگوار

طنین دلکش آبشار اشعارتان،
در باغ جانمان جاری باد🌹🍃

باعرض ارادت استاد عزیز
دل دریا ئی تان همیشه توفانی
رقص قلم نابتان ستودنیست
جانتان مانا وزبانتان گویا
در پناه حق

سلام و درود زیبا بود :

درود برشما جناب ناظمی

درود بر استاد ارجمند
زیباست کلک خیال و نگاه دلکش قلمتان
زنده باشید

درودها شاعرگرانمهربسیارزیباوشیواسرودید

زیبا بود

درودها برشما

باسلام غزل زیباییست بااجازه اینکه قافیه بیت چهارم ایراد دارد

درود و عرض ادب
و سپاس برای سروده ای دیگراز جنس حقیقی انسان


زعمق حادثه بی شک سخن بود معذور

به طعن و لعن فرستد ، به دام اشباح هم


ازاین مغالطه هرکس دشنه ای بکف دارد

به فهمِ ناقصِ خود ، تازه می کند آهم


تویی زجنسِ غزل ، جنسِ قطره وباران

به یک اشا ره ، رهانی تو از تَهِ چاهم


تویی که رمز نجاتی ، عروج ماباتوست

نبا شی ار تو کنارم ، همیشه گمراهم