قربانی

غزلی ناب و زیبا بود
دستمریزاد

زیبا بود درود بر شما

لایک شد شعرتون بانو👍🌹

سلام بر شما شاعر گرامی

شعری تر خواندم؛ زیبا و روان و صمیمی...
سپاس.
شاعرانگی‌هایتان بی‌گزند.

سلام و عرض ادب
بسیار زیبا و دلنشین سروده‌اید
پیروز و سربلند باشید
عزت زیاد
⚘⚘⚘

با سلام و عرض ادب
خیلی زیبا
خیلی عالی
مانند همیشه بردلم می نشیند
شاعر گرامی
درود درود درود

درودتان
شعری بسیار زیبا خواندم
و لذت بردم
پیروز باشید و پایدار

"تاریخ شرح قصه ی چشم انتظارهاست-
پایان من، ادامه ی سوت قطارهاست."
ادامه ی سوتِ قطارها = سوت ادامه دارِ قطار
منظورْ هنگامِ به راه افتادنِ قطار، یعنی آغاز چشم انتظاری ای که در مصرع نخست از آن یاد شده است.
"دلخوش به های و هویِ بهاران نمیشوم-
این سبز، بیتِ آخرِ عمرِ انارهاست."
این سبز، شاید منظور خرّمیِ همراه با بهار باشد.
بیتِ آخر عمر انارها، شاید منظور شب یلداست.
"من بغض میشوم و جهان چکه میکند-
از تیغ دشنه ای که به جان دوتارهاست."
من با دیدنِ دشنه خوردنِ دوتار و از شنیدن صدای ناله ی ساز، و چکیدنِ جهان از زخمگاهِ ساز، بغض میکنم.
از نظر وزنی می توانستید "سه تار" را هم بکار ببرید، اما "دوتار" که سازی بس غم انگیز است را آوردید.
لبخند میدود به لبانت، عزیزکم-
تا در گلوی من هیجانِ هوارهاست.
چنانچه در مصرع دومِ بیت پیشین، بجای "دشنه ای" مرقوم میفرمودید "دشنه ات"،
"از تیغِ دشنه ات که به جانِ دوتار هاست"
برداشتِ بنده از این دو بیت، اینگونه می بود که نواختن دوتار توسطِ یار، تشبیه شده است به دشنه زدنِ او به جانِ دوتار، که بغضِ معشوق را به همراه دارد و پس از آن یار در حالِ نواختن دوتار، با دیدنِ بغضِ هیجان آلودِ نمایان در رخسار معشوق، لبخند به لبانش می نشیند.
"من خاک میشوم، تو شکوفا، عجیب نیست-
خورجین زندگی پر از این ابتکارهاست."
زندگی به خورجین تشبیه شده است، که تشبیه بسیار دقیقی ست:
خورجین که بر پشت الاغ یا موتورسیکلت بندند، همواره در حال بالا و پایین شدن است، و زندگی نیز.
در خورجین چیزهای گوناگون و عجیب دیده می شود و در زندگی نیز.
من مانند دانه ای در خاک می روم و تو گیاهی هستی که از آن می رویی. و این تعجب آور نیست چون ...
"شب میشود، میان بیابان چشم تو-
خاکسترم به بادِ روانِ سوارهاست."
از معنای نزدیکِ این بیت بگذریم،
معنای واقعی آن به نظر حقیر در ارتباط با بیت نخست آشکار می شود.
شب هنگام، تو در حالیکه سوار بر قطار می روی، مرا در بیرون می بینی که از غم انتظارت خاکستر شده ام و این خاکستر در دستِ بادِ حاصل از حرکت قطار می چرخد.
"تابوتِ شعرِ من به تو تقدیم میشود-
قربانیِ الهه ی خنجرگذارهاست."
تابوتِ شعرِ من:
1- تابوتِ شعرِ من به تو تقدیم ...
2- من که تابوتِ شعر هستم ...
3- شعر که تابوت من است ...
معنای نخست و سوم به نظرم جالب اند.
الهه ی خنجرگذارها:
شاید اشاره به اساطیر کهن درباره ی آیین قربان باشد.
اما با توجه به برداشتی که از بیتِ سوم داشتم، اینجا منظور اینست که من با شنیدنِ نواخته شدن دوتار توسط یارم که نوازنده ی زبردستی ست(الهه ست)، قربانی می شوم و پیکرم در این شعر گذاشته تقدیم تو(یار) می شود.
*******
درود بر شما مهربانو شاکر گرانقدر
از خواندن شعر زیبایتان بسیار لذت بردم.
در این شعر به شکل جالبی دیده می شود که تصویرسازی بصورتِ یک گراف(نِگار) پیچیده انجام شده است. بطوریکه عبارتهای هر بیت، با عبارتهای بیتهای دیگر در ارتباط اند و تعریف عبارت های پیش و پس از خود را در ذهن خواننده کامل می کنند.
پس از هر بار خواندنِ این شعر، تصویر کاملتری بدست می آید.
و آنچه نوشتم تنها آنچه حقیر پس از چند بار خواندن، از این محارِ دُرّ بارْ یافتم است.
سپاس از این شعرِ زیبا