سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۱- رفعت.حکیم ۲- عزراییل ۳- قلب تاریک مرگ ۴- امید ۵- تضاد .مرگ وزندگی ۶- عقل کل ۷- نوبت مطب ۸- ☄️ پاشو☄️ ۹- تنها ۱۰- باشگاه خدا سازی حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزسه شنبه 15 آبان 1403 4 جمادى الأولى 1446 Tuesday 5 Nov 2024 |
اشتراک گذاری این شعر
۹۴ شاعر این شعر را خوانده اند
فرشید افکاری،عباسعلی استکی(چشمه)،زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)،مجتبی شفیعی (شاهرخ)،حوریه دردانی حقیقی،غلامعلی همایونی (شمیم)،مانا جمشیدی ( مهرداد )،محمد باقر انصاری دزفولی،حدیث عبدلی (یارا)،مجید قلیچ خانی،مریم رامجردی،محمد حسین اخباری،گلاله محمدیان،بهرام معینی (داریان)،سارا شیخ محمدی ( دیانا )،جمیله عجم(بانوی واژه ها)،محمد جواد عطاالهی،عسل اسدیان،سحر غزانی،پژمان بدری،شریف شریفیان،منیژه قشقایی،مصطفی دهقانی،معصومه خدابنده،یدالله عوضپور آصف،عليرضا حكيم،دانیال شریفی ( دادار تکست )،فاطمه رضایی برما(آینه عدم)،محمد قنبرپور(مازیار)،مسيحا الهیاری،امید کیانی (امید)،امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا)،مهدی محمدی،آرزو عباسی ( پاییزه)،سیده شهربانو حاتمی،روزبه رحمانی (م سپید)،اصغر ناظمی،نسرین حسینی،آیدا رادمنش،فاضل فخرالدینی تخلص (مالک)،ابراهیم هداوند،محمد راد،آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)،موسی ظهوری آرام(آرام)،محمد ترکمان(پژواره)،رامینه خوشنام،طاهره حسین زاده (کوهواره)،محمد علی رضاپور،سید حاج احمدی زاده(ملحق)،غلامحسین جمعی،درویش حسین ندری،مهتاب ایزدسرشت (مه)،حسین راستگو،مدیر ویراستاری،علی مزینانی عسکری،ابوالفضل زندیه شاهین،یونسی یونس،محمد خسروی فرد،مجید فکری،بهروز عسکرزاده،شعله(م جلیلی)،علیرضا شاه محمدی (عشاهیر)،فرهاد شریف،اميرحسين علاميان(اعتراض)،محمد حسین نیک طبع،مجید اسکندری،یزدان سعیدپور،محمدکریمی (پویا)،محمد رضا سرخوش (سرخوش)،فردین صمدی،حامد صمیمی،آریا رادمنش،فروغ فرشیدفر،برهنه در بارانِ دره ی کومایی،نیره ناصری نسب،ابوالحسن انصاری (الف رها)،اکبرامرایی،محمدجواد سامع،مینا مرادی(ققنوس)،عیسی نصراللهی ( سپیدار )،رضااشرفی فشی،مهدی ملکی الف،آرمان پارسائی (مبهم)،مصطفی فرزین،ویهان قسمت پور،فاطمه شه دوست،آرمان پرناک،سودابه حسن پور(کرشمه)،پریسا کلهر،سیاوش آزاد،زهرا آهن(ملکبانوی سیب)،فاطمه بهرامی،حوریا.د (شاهزاده خانوم)،ناظری(سراب ش ن)
نقدها و نظرات
 دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۰۸:۰۷
درود جناب مانای ارجمند  سپاس از مهربانی شما مانا باشید به مهر و محبّت
 دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۰:۴۷
با هزاران درود شعرتان همیشه زیباست بالطافتی کوبنده یا با کوبشی لطیف سخن معروفی است که میگویند (اِنَّ مِنَ البیان لَسِحر وَ اِنَّ مِنَ الشعرِ لَحِکمه) ونظامی است که میفر ماید ( پیش و پسی بست صف انبیا پس شعرا آمد و پیش انبیا) وشاید همان نظامی است که در جایی دیگر فرموده است (الشعراء اُمَراءُ الکلام) موفق باشید
 دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۱:۰۳
مگر مرا از کدام کلمه آفریدند کههنوز از عبور باد و گریه ی ابر شاعرم ؟؟  درودبرشما شعرزیبایی بود ماناباشید به مهر ومهرورزی  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۲۰:۴۰
درود جناب مانای ارجمندبه سهم خودم از تقدیمی زیبای شما سپاس گزارم شکر که اهالی قلم ناب تا کنون در ادب واخلاق وارامش وشاعری عالی بودند و خواهند بود وحضور شاد و فرزانه جناب عالی ودوستان تازه واردرا به فال نیک گرفته وامید دارم با مدیریت استاد بزرگوارم جناب احمدی زاده رسالت صیانت از ادبیات سرزمین شعرخیز مان به نحو احسن صورت پذیرد سربلند و در اوج بمانید  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۲۱:۵۷
سلام و تشکر از لطف و معرفتِ شما بزرگوارید سپاس واقعیتش من با درج هرگونه اشعارِ تقدیمی و نوشتنِ اسامی پای آن شعرِ تقدیمی ( با هر نیّتی که باشد) در محافل ؛ همیشه مخالفم چون تجربه یا بروزهای معاقب آن اکثر مواقع چنین نشان داده است که ضرر و معایب و عوارضِ فردی و اجتماعی ِ آن همواره بیش از محاسنِ آن است از جمیع جهات. در خویِ الهی منش ، هرگز اینطوری نیست که مثلاً شما عذرخواهی کنید به جای کسی تا آن کس کمی یادبگیرد نه اتفاقاً اینکار ناخواسته باعثِ بزرگنمایی و توهمات و زعم انگارها هم از سویِ طرف مقابل - بعضاً - می شود . لذا حضرت علی (ع) هم می فرماید که بابت اشتباه و ظلمِ دیگران در حقِ افراد و یا اشتباهی که نکردی ؛ هیچ وقت عذرخواهی نکن و اگر هزینه ی کاری را پرداخته باشی تشکر هم نکن . می دانم که رساندنِ منظورم دراین قبیل مسائلِ کاملاً پیچیده سخت است و در مرقوم نگنجد . قدردانم درپناه حق تعالی یکایک شما اعضای ارجمند سایت و خانواده های عزیزتان سلامت باشید و سرافراز لطفا ذیل این نوشته ام ، هیچ ننویسند حتی شاعرِ ارجمند شعر سپاس بیکران.  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۴:۱۳
سلام و عرض ادب🌻سپاس از اشتراک این شعر زیبا و مبارک مدیران سایت باشد هممون میدونیم که تلمیح از ویژگی های منحصر به فرد شعر ماناست و خب من به شخصه از این آرایه لذت میبرم و کاربردش در شعر رو خیلی دوست دارم چه یک بار تلمیح چه چندین بار تلمیح !! و در اینجا قصد دارم به داستان ناقه که در انتهای شعر آمده اشاره کنم : ناقه ( شتر ماده ) ی صالح که همون شتر صالحست به معجزه آن حضرت و درخواست مشرکان از دل کوه بیرون آمد که در اینباره روایاتی آمده و خداوند میخواست با این کار قوم ثمود رو آزمایش کنه آب نهر، یک روز به این ناقه اختصاص داشت و مردم در روز بعد می‌توانستند از آب استفاده کنند و حق هیچ تعرضی به این شتر نداشتند. ( چون از اول همین قرار را گذاشتند ) اما با گذشت زمان، عده‌ای ناقه را از بین بردند ( به اصطلاح پی کردند ) و دیگران هم به آن رضایت دادند. در نتیجه عذاب الهی نازل شد و همه منکران صالح نابود شدند . شاعر پس از فراز و فرودهایی که اکثرا گله مند هستند ، به ناقه ی شعرش میرسد که گواه رسالت و مصداق معجزه اش بود و فتوای پی کردن آنرا میدهد . چون شاعر را ظاهرا در زمان سرایش آن ناکام گذاشته و به دامن معشوق نرسانده . و دلخوشی شاعر فرجامی نداشته اما نکته ای که در پی کردن شتر شعر مانا برایم جالب بود ، ارتباط این شعر به زندگی شخصی اوست که یکبار برایم گفت شعر من مثل ناقه صالح است . و نصف انرژی و وقتم را میگیرد و همیشه مجبورم که نصفی از وجودم را برای شعر بگذارم و نصف دیگرش را برای زندگی و خانواده و ... و اینست که خانواده و فامیل و همکارانم ازین وضعیت ناراضی ند و همیشه دوست دارند که من شعر را بیخیال شده و دربست برای آنها باشم . حالا شتر حضرت صالح ( ع ) را در نظر بگیرید که نصف آب اون قبیله را سر میکشید . و ارتباط آنرا با شعر مانا و چند سوال اینجا مطرح است : اول اینکه آیا شاعر که خود فتوای پی کردن ناقه را صادر نموده ، به عاقبت کارش فکر کرده ؟ چرا خود این ناقه را پی نمیکند و آنرا به دیگران واگذاشته؟ و چرا کار امروز را به فردا محول کرده؟  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۵:۵۷
مانا کلامش سترگ قلبش پر از مهربانیست .مانا هرگز به خاطر خشم خود بر کسی خرده نمی گیرد بلکه در هوای کلام زندگی میکند این شعر را ذره ذره هضم کردم و هیچ کس اندازه من با مانا جر و بحث نداشته .متاسفانه در شعری که بر ناقوس مهربانی و آرامش و دوستی میکوبد .عده‌ای هنوز آتش حسادتشان شعور سعادتشان را نشانه گرفته هر چند انکار میکنند خودشان ....این شعر به غایت از آن شعر هاست که زنجیری اول و آخر شعر را بهم بسته و شاعر گویا روی این زنجیر فرش کلام میبافند و هر جا و ترکیب شعر را برداری گویا فرشی گلها کج شده فاعل شعر معلوم است و تم شعر آشکار و نفس گیر و من واقعا دوست داشتم این شعر مال من بود .ولی حسادت منفایده ای ندارد افسوس .احسنت شاعر دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۶:۴۸
جناب محمدی مطلبی که شما مرقوم فرمودین و بنده کلا قبول ندارم که شعر مانا بر مخاطب عوام مشکل است درکش اولا قرار نیست شاعر خود را در سطح عوام نزول دهد تا بلکه همه شعرش را بفهمند مثلا شعر استاد شاملو یا از کتاب ها مثال بزنیم بوف کور هدایت را هزار بار باید خواند تا بتوان درک نمود واین گناه شاعر نیست ..شاعر شعرش را مینویسد و البته هیچ شاعری همه شعرهایش قرار نیست عامه فهم و یا به قولی مقبول عموم باشد و ضمنا با توجه به مخاطبین ایشان بنده این مطلب را قبول ندارم چون تعداد مخاطبین و نظرات بکر نشان میدهد شعر فهمیده شده و اما بحث خود استاد آصف و مثالش بیشتر خاص و نا مفهوم است تا شعری که نقد البته نمیشه گفته نظر ایشان به شعر
 سه شنبه ۱۸ شهريور ۱۳۹۹ ۱۵:۱۹
سلام بر مجید(ع)بردار میان صفهای عزاداری زنجیر بدست دنبالت میگشتم در صفحه ی مانا پیدات کردم... خوبی رفیق چه خبر از رفیقمان ابلیس؟؟؟؟😄😄 بگو بی مروت سری به ماناییون دیگه نمیزنی؟؟؟ من دورگرد دانشم استادم خودتی از اینجا به اونجا کوچ میکنم چیزی یاد بگیرم با اجازه ی شیطان بزرگ آمریکا به سوالات شما پاسخ خواهم داد...😄 ۱) مانا همیشه خودشو در کسوت پیامبری میدیده که مزامیرش و( همین کلمات وحی شده) تو دید عموم میذاشته تا شاید پل صراطی باشه برای عبور از برزخ نافهمی تابهشت فهم حالا شاید تو این زمانه که همه داعیه دار غرور و علامه دهر هستن این اشعار شطحیات به نظر برسند اما بنظرم اینا فقط تفاخر ادبی هستند...هر شاعری هم چون رسالتش پیام دادنه میتونه پیامبر کلماتش باشه... ۲)آشنایی زدایی هم با هر ترکیب ادبی میتونه اتفاق بیوفته کلید ورودشم به کلبه ی کلمات دست خود شاعره...از اونجایی که من متوجه شدم مانا با ترافیک آرایه مخالفه بخاطر همینم بعضی جاها کلامش ساده و صمیمی و حتی کوچه بازاری میشه... ۳)هر شاعری میتونه توو یه زمینه ی بخصوصی مانور بده این سه المان معرفی شده از شاخصه های شعرِ ماناست همونطوری که سعدی جامعه شناس خوبی بود و غزلهای عاشقانه میگفت فردوسی تصویرساز حماسی بود حافظ عرفان و به سقف رسوند مولاناو....یعنی هرکسی میتونه معیار خاص خودشو داشته باشه و امضایی که باعث قوت کار بشه...وقتی ما اشعار مانارو با این ترکیبات میشناسیم به این معناست که زیبایی کارهاش با این آرایه ها تضمین شده و فک نکنم تا الان شاعری اومده باشه یکجا از کل صنایع ادبی استفاده کرده باشه...اگر هست یکی معرفی کنه من برم بخونم یاد بگیرم...(البت غیر از خودت و شیطان😄) ۴)راجع سوال چهارمت مثلا من توو این شعر جدیدم عطش امام حسین(ع) زنده کردم الان کافرم و شیطان پرست؟؟؟که مانا با دگرگون کردن اساطیر بخواد باورهای کسی و بهم بریزه؟؟؟ شعر=تخیل گاهی خدارو واسه چای نوشیدن دعوت میکنی گاهی پیامبری گاهی حافظ تو وجودت حلول میکنه گاهی منظومه ی شمسی و گوشواره ی معشوق میکنی ۵)چه تعریف بیجا چه نگفتن حقایق همیشه لطمه زننده بوده ولی خوب میل شخصی همیشه در انتخاب یه کار خوب و بد دخیل بوده وقتی یه اثریم خوبه دیگه خوبه شبیه اینه بوگاتی و بندازن زیر پات بگن ایرادش چیه؟؟ برای پیشرفت پراید کلمات من یکی نیاز داره صاف کاری شن... از درخت زردآلو هم نباید انتظار چیدن خربزه داشت منظورم اینه هر کسی بهر هنری ساخته شده ما حالا زیر سایه سار این صنایع ادبی توو این بیابون ادبیات نشستیم حالا اگه شاعر حال کرد زنگ بزنه بقالی سرکوچه یه دوجین آرایه ی خوراکی بیاره چه اشکال ؟؟؟ اینو هم مثل آویزهای درخت کریسمس به درخت واژگان خودش نصب میکنه و ارتباط عمودیشم حفظ میشه اینم نکرد این کلام تو شطِ شعر جاریه و هرکسی وقتی قلاب بندازه به اندازه ی همتش از اون روزی بدست میاره... و در آخر تو و طوبی و ما و قامت یار فکر هر کس به قدر همت اوست حافظ لوپ شیطان و از طرف من بکش😄  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۰۹:۱۷
سلام مانای عزیز و بزرگواربه نظرم اگر پیغمبر شده بودی بهتر از شاعری بود واژه‌هایت عطر آیه دارند از بس که با پیامبران آیات الهی انس داری. بسیار زیبا بود سروده‌تان زنده باشید عزت زیاد ⚘⚘⚘  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۰۹:۳۱
انگار پسین پیراهن این نوجوان کنعانی راناخن مادر من دریده است هزاران درود بر شما استاد گرانقدر همواره زیبا خلق کرده‌اید و این بار هم چونان همیشه زیبا و پر قدرت آفریدید
 دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۰۹:۳۶
سلام شاعر گرامی مانند همیشه عالی سرودی بود لذت بردم هزاران درود برشما
 دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۰:۴۱
درود فراوان بر مانای عزیز ودوست داشتنی وادیب وارسته وبزرگوار 🌷کماکان زیبا ونغز وپر محتوا سروده اید 🌷 در پناه حق 🌷 مسرور ومستدام 🌷  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۱:۴۲
درود بر شما جناب مانابسیار زیبا بود . پیامبری مقام عظیمی نیست آنجا باش که جبرییل زیر پایت باشد و محبوب بی پرده در حضور  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۱:۴۷
درود بر مانای مهربان*************** مهربانی ات را با گل ها در میان بگذار با سنگ ها با رودی که می رود با خنده کودکان عراقی مهربانی ات را با جنگ در میان بگذار صدای تو چشمه ای خواهد شد و انسان را با انسان آشتی خواهد داد. ***************** مهربانترین آفریده خدا، شکر خدا که هستی و می آموزم اخلاق انسانی را از خلوص منش ات. عالی بود پایدار مانی
دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۲:۰۲
سلاماین واژگان ابلیسی نه برای دوستی بلکه.... خواستم یکم جو بدم  ترسیدی نه؟ گفتی یکی دوباره شروع کرد؟ هروقت دنده کباب برام خریدن مووو آشتی میکنم   برگردیم به شعر که کلامی وحی شده است که رسالت کلماتم نمایش این دوستیِ الهیست... من برم با ریکا و پور پرتقال آبمیوه بسازم چون کف کردم داره از گلوم حباب میزنه بیرون  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۳:۳۰
سلام وارادت استاد گرامیدرودهایم تقدیمتان بسیار زیبا پایدار باشید 🍃🌹🍃🌹  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۳:۳۳
جناب جمشیدی عزیز درود برشما مانا باشید وبمانید اجازه می خوام به تمام القابی که پیشکش شماکرده اند ،لقبی اضافه کنم {میوه فروش لاکچری} در محله ای مرفه بساطی گسترده به وسعت وسع مشتریانش،کاهو وکلم بیست تومانی را ده برابر قالب می کندو ایضا سایر مایحتاج را. امیلانی اندک، خریداران دائمی هستند و ولخرجی بهترین هنرشان، برای میوه فروش کدام کاسبی پرسودتر از این؟ گور بابای دیگران. این محلۀ ده ساله ساکنینی دیگر نیز دارد که ناظرند و گذرا. نه اینکه قدرت خریدشان نیست بل مبارزند گرانفروشی را. با وجه یک کیلو سبزی لاکچری، میتوان ده قلم جنس دیگر خرید. چنانکه خواندم ، امیدوارم بنده هم متهم به حسادت نشوم. بگذار کرکره را اندکی بالاتر بکشم. دوست خوبم ، در سخندانی شما شکی نیست اما باید توجه داشت که رسالت شاعر تمام شمول است . هنر نقاش آن است که منظره اش باوجود پیچیدگی،قابلیت نگاه عام داشته باشد.شما و افراد قلیل همفکر شما که به قول خودتان از محله ای دیگر به اینجا کوچیده اید،تنها فروشنگان کالا نیستید. وخریداران شما هم همین جمع قلیل فوق الذکر نمی باشند. اینجا بازاری ست با کاسبان ومشتریان متنوع. به گمانم همین اشاره بس باشد پوزش فراوان بخاطر تطویل کلام..   دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۴:۱۶
بسیار زیبا سرودید و پر از احساسِ ناب لایک شد دست نوشته ی قشنگتون👍🌹  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۶:۳۰
سلام مانا پسر جان بگو من چیکارت کنم یبار نشد این صفحه رو باز کنم و جنگی نبینم یه دستت شمشیر یه دست قلم البته میدونم با شمشیرت کسی رو نزدی ولی با قلمت خوب همه رو لت و پار کردی  خلاصه تهش رفاقته  و اینکه خدااااااااااااا  خفت میکنما خدا نه مانا  بمون رفیق ❤️❤️❤️ یا حق دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۶:۴۸
جناب محمدی مطلبی که شما مرقوم فرمودین و بنده کلا قبول ندارم که شعر مانا بر مخاطب عوام مشکل است درکش اولا قرار نیست شاعر خود را در سطح عوام نزول دهد تا بلکه همه شعرش را بفهمند مثلا شعر استاد شاملو یا از کتاب ها مثال بزنیم بوف کور هدایت را هزار بار باید خواند تا بتوان درک نمود واین گناه شاعر نیست ..شاعر شعرش را مینویسد و البته هیچ شاعری همه شعرهایش قرار نیست عامه فهم و یا به قولی مقبول عموم باشد و ضمنا با توجه به مخاطبین ایشان بنده این مطلب را قبول ندارم چون تعداد مخاطبین و نظرات بکر نشان میدهد شعر فهمیده شده و اما بحث خود استاد آصف و مثالش بیشتر خاص و نا مفهوم است تا شعری که نقد البته نمیشه گفته نظر ایشان به شعر
 دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۲۵
درود برمانای همیشه مهربان که اندیشه زلال و دل مهربون وصبورش را میتوان در قلمش حس کرد سپاس از هدیه ارزشمندی که تقدیم کردی همیشه مانا بمانی. عزیز گرامی
 دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۹:۳۶
خدا یا ببخشا که شاعر شدم چرا دل دوباره خطر میکنی مرا باز زیر و زبر میکنی تو را تا کجا من نصیحت کنم چرا از نصیحت حذر میکنی تو این راه صد باره هم رفته ای مرو راه رفته ضرر میکنی به من چه که تو باز عاشق شدی مرا از چه بی بال و پر میکنی بود چند باره شکستی ز غم خیالت شکستی هنر میکنی رهایم کن ای عشق دل پیر شد چرا از دل من گذر میکنی خدایا ببخشا که شاعر شدم تو بر حال و روزم نظر میکنی من امشب زتو مرگ می خواستم دوباره شبم را سحر میکنی تو دردی که دادی دوایش بده چرا عالمی را خبر میکنی سلام مانای ماندگار سروده ی فاخرتان را پسندیدم واینکه تقدیم به عزیزان پسندیده تر رسالت شاعر ساحریست. که با واژه های بکر خواننده را جادو کند وتا عمق روح و روانش رسوخ از شعرتان پیدا واز پیروانتان هویدا که به این امر مسلطید ودرود بر اندیشه ی تابناکان وگلها تقدیم ادبتان دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۹:۳۹
دوست خوبم جناب الهیاری عزیز درود برشماقبل از هرچیز شایسته است عرضه بدارم که حقیر یکی از مخالفان سرسخت سفید و هایکو و از این قبیل نوشته هاهستم و اصولا آنهارا در قالب شعر نمیدانم وبه عنوان نثر و دلنوشته می شناسم.لذا هیچگونه نقدی نمی توانم داشته باشم. اما بعد حقیر هیچگاه قصد توهین و تحقیر احدی را در مخیله نمیگنجانم. هر نوشتاری مشتریانی مخصوص خود دارد. در مورد سبزی فروش هم منظور تحقیر نبوده میشد نمایشگاه دار بنویسم اما در لحظۀ نوشتن این واژه به مغزم خطور کرد و بر اساس آن ادامه دادم واین کنایه وتلمیحی بیش نیست.جناب مانا خویش میداند که چقدرنزدمن مورد احترام هستند. اما منظور فقط خواستم بگویم که یک شاعر ،یک نویسنده وقف عام است تمام اقشار باید از این موقوفه بهره ور باشند. بانگاهی گذرا میشود فهمید اکثر افراد این سایت ،سرآمد همه خود من بیش ازآنکه آموزگار باشیم دانش اندوزیم. به اشتراک گذاشتن متون واشعار غامض دردی از ما نو آموزان دوا نمیکند نمونه اش ، درسروده های ، شما ، مانای عزیز سلمان بزرگوار وامثالهم افراد معدوی نظر گذارند ، الباقی ناظرند و گذرا. ما یک وقت بزمی خصوصی داریم لذا افراد مخصوصی را دعوت می کنیم وقتی جلسه ای عمومی ست ،سخنران باید مهارت بیان فراگیر داشته باشد. لذا چنانچه حضرتعالی و امثالهم گفتار بنده را توهین پنداشته اید ، شدیدا عذر خواهم.. می دوستمتان فراوان چون توانایی پاسخ جداگانه ندارم لذا خواهشمند است مانا جان و سایر منتقدین متن بنده ، هم خوانندۀ این بضاعت اندک باشند.  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۲۰:۱۵
سلام مانای عزیزهمیشه باور و تصوری که از دانشگاه و محیط دانشگاه و رابطه ی استاد و دانشجو و .... داشتم بگونه ای بود که بعضا خود را بعنوان شاگردی در مکتب استاد و حکیمی حاذق تصور میکردم که ساعتی در کمال ادب و احترام متقابل، کسب علم و دانش و معرفت میکند. بعدها که بعنوان دانشجوی رشته ی عمران وارد دانشگاه شدم؛ مدتی که گذشت، هر چه سعی کردم محیط را همان مکتب؛ استاد را همان حکیم و دانشجویان را همان شاگردان تشنه ی علم و ادب و معرفت بپندارم، نشد که نشد! زهی خیال باطل! آنجا از آن احترام فانتزی-خیالی که در ذهن داشتم هیچ خبری نبود. رابطه و ضابطه ی شاگرد و استادی هم در مرتبه ی آخرین. در این اوضاع جاریه و بخصوص در این دو روز اخیر فهمیدم علی رغم آنچه که تا بحال می پنداشتم؛ در محفل شعر ناب به تنها چیزی که اهمیت داده نمی شود، شعر و شاعریست. با این حال سعی کردم دور بمانم و هیزمی به آتش این معرکه نریزم چرا که دودش اول به چشم خودم میرفت. و خیال پختم تا مگر به وساطت سپیدمویان محفل ناب این معضل به لطافتی حکیمانه مرتفع گردد! در این دو سه روز با موارد و مطالبی روبرو می شوم که علی رغم آنکه آبستن زیبایی های ظاهرند، باطنی کرخت و زشت دارند. اما برایم فرقی نمی کند؛ که کی چه می نویسد و کی چه میخواند. میخواهم این بار صمیمی تر و متفاوت بنویسم خودت خوب میدانی که چقدر قلمت را دوست دارم و چرا...! و من هم خوب میدانم که مانا چیزی برای پنهان کردن ندارد. هرچه دارد همین است که میخوانم. صاف و ساده و صادق. کافی ست بنویسی. آنوقت تا ابراهیم به خود بیاید؛ قلمش صفحه ای را پر کرده از اوصاف زیبایی ها. که این نقطه ضعف اوست در مواجهه با زیبایی ها تا عنان اختیار به قلم بسپارد و البته... \"تا چه قبول افتد و چه در نظر آید\". روز اول که به استقبال قلمت آمدم با نقدی بلند بالا - نه چنان به صراحت و نه چنان در پرده - نوشتم و گفتم هرآنچه را که می بایست. و فهمیدم که من و تو چقدر با هم فرق داریم. میدانی چه فرقی؟! من سالها خواندم و خواندم و خواندم تا پی به معنی و مفهوم واژه ای ببرم که \"حکیم سخن، فردوسی\" در سرآغاز کلامِ خود، خدایش می نامد. اما هرآنچه را که یافتم در کوله باری...نه! در بقچه ای گذاشتم و در پستوی سینه ام نهان؛ تا هر بار به ضرورت و با ملاحظه بقچه را باز کنم و جرعه ای از مستی لایزال آن واژه را بنوشم. تو اما مدام مستی مانا...! زیاد حرف دارم و مجالم نیست. راستی: کسی نیست لقب تازه ای به مانا بدهد شاید صداقت این مرد راز دیگری از زندگی اش برملا کرد و کیفورتان کرد...!؟  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۲۰:۲۰
درودهابرشما شاعرگرامی وبزرگوار  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۲۰:۵۸
سلامیه روز میشینم و راجع به سپید و اهنگ درونیش مینویسم و با هم بحث میکنیم اما مانا امروز میخوام ازت بنویسم تو مانا ی عزیزم حرفه ای هستی در فضای مجازی دوست داشتنی هستی و رفتار این چند روزه تو مرا تحسین واداشت نمیدانم در حقیقت و روزمره همینقدر شفافی و زلال ولی بدان که خیلی خیلی لایق ان هستی که ادم بهت افتخار کنه و سپید هایت بلند اند و اتفاقا بر خلاف دیگر دوستان من فکر میکنم نیاز به اهنگ و کنایات بیشتر و اعجاز در خطوط بیشتر است نام م.فریاد را بردی از ته قلب میخوام ازت حتما حتما حتما قدر قلمش را بدان. در داستان نویسی و کوتاه و غزل معرکه اند و سپید شان را لمس کن از اینکه توی این دو ماهه اینقدر فضا را گرم کرده ای عاشقانه ادبیات را دوست داری بهت تبریک میگم. میدانی یه وقتی من تمام وقتم ادبیات بود و عرفان.....خوب میدونم درونت چه غوغاییه. خیلی دوست دارم و بزرگ منشیت را بعد از این سعر میستایم ببخش از بعضی از خطوطم  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۲۱:۲۱
" دلم خوش بود که اگر نانم نیست باری نامم هست که پا به رکاب کهکشان میزند من پیامبری بودم که هنوز مزه ی معجزتم کام ماهیان مدیترانه را تازه می کند " ... سلام مانای عزیز جسم مرا این بخش بیشتر ویران کرد و روحم را سراسر دربدر هزار آسمان... خسته، لب بامی شکسته ایستاده ام به تماشای غروب آفتاب! پ..............  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۲۱:۵۶
سلاااام و احترام✋🏻🍃🌺جناب مانا بسیار زیبا بود مثل همیشه مانا باشید در یادها❤️🌹  دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۲۳:۱۱
سلام و درودبه همه ی بچه های صمیمی و دوست داشتنی شعر ناب مخصوصا مانای عزیز
 چهارشنبه ۱۹ شهريور ۱۳۹۹ ۱۳:۰۶
درود و عرض ادب جناب ماناشکوفا گلباران واژه هایتان مانا هدیه‌تان مبارک مدیران والا
 چهارشنبه ۱۹ شهريور ۱۳۹۹ ۲۰:۴۲
درود بر ياور صلح و دوستي كاغذ صلح با قلم اگاهي مي اميزد وز انديشه ي مانا ميچكد سطور درخشان احسنت مثل هميشه خوبي تو خوب نشان دادي بزرگي ات را و نشان داد تفكرش را
 چهارشنبه ۱۹ شهريور ۱۳۹۹ ۲۳:۱۰
درودزیبا سرودید. شعرتان نیاز به چند بار خوانده شدن دارد. دست مریزاد.  پنجشنبه ۲۰ شهريور ۱۳۹۹ ۰۰:۱۷
درودو سپاس بر شاعر فرهیخته و صاحب اندیشه وبا ذوقم جناب مانا جمشیدی فقط دستمریزاد چون فرصت نوشتنم را صرف خواندن کامنتهای عزیزان و خودت کردم فقط می گویم می خواهمت به همین سادگی نه کم نه بیش به اندازه ی خودت با مهرو ارادت
 پنجشنبه ۲۰ شهريور ۱۳۹۹ ۱۹:۴۳
سلام ..... عزیز و بزرگوار........دستمریزاد
 شنبه ۲۲ شهريور ۱۳۹۹ ۲۲:۰۸
سلام مهرداد گییان،کاک ََ سَه ر بَرز و پایار و فِره عه زیز_________________________ آمدم با همان دغدغه یِ دوشینه در سرازیریِ سار همنوا با نَفَسِ وحشیِ باد شوقِ خورشید به خَرمَن گَهِ دی روبه رویِ دو غَزال آسمان را به نگاه بویِ تنوره یِ نان آن زمان خواهم مُرد که سپیدار به آغازِ غروب بویِ مرغانِ مهاجر، پیدا بر زمینی افسون لا به لایِ گَوَنِ پاییزی ماهِ اسفند و یا سیزدهِ مهر ؟ آه ای کوچِ سراسیمه یِ دشت بویِ مرغابی‌ها سایه یِ آبی ها آن زمان خواهم مرد ... _________________________ برایِ شما عیسا
 دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۳:۱۸
سلام مانای عزیزمشراب شعرت مسکری ست که کمتر حریفی تاب نوشیدنش را دارد . و اینگونه تا خط هفتم پر کردن ممکنست امثال مرا بترساند که نکند در عالم بیخودی چیزی بگوییم که در عالم باخودی منکرش شویم . در واقع نوشیدن شعرت آنهم لاجرعه ، جراتی افزون میطلبد . و اما شعر تو نفسی بود که دستکم مرا که مرده ی قرون بودم احیا کرد که اینبار نه از نطفه که از نکته برخیزم و زندگی از سر گیرم . پس شهادت میدهم به مسیحا بودنتان . اما شعر . قسمم دادی که نقدی منفی و کوبنده بنویسم . چگونه کسی را بکوبم که مرا نواخته است ؟ اما چشم به سراغ شعر میروم : البته شاید چون شاعرم گاهی دچار وارونگی میشوم مثلا تو فکر کن همین مسیح ساده لوح یکشب نشست و صلیبش را به چهارمیخ کشید یا آتش از هزارتوی خلیل گذشت و زمین به اوراد اولاد بنی بهانه مبتلا شد خوب در اینجا دست به یک آشنازدایی زده اید . جوری که جای آتش و ابراهیم عوض شده و جای صلیب و مسیح ، که اینبار مسیح ست که چوبه اش را به چارمیخ میکشد و آتش است که از ابراهیم عبور میکند . اینها همه زیبا اما ارتباط این خطوط با باقی شعر چیست ؟ که بعدش ناگهان سراغ زنی رفته اید که دلخوشی تان بود ؟ علاوه بر دو تلمیح بالا در این شعر این تلمیحات هم هست : من پیامبری بودم که هنوز مزه ی معجزتم کام ماهیان مدیترانه را تازه میکند ( داستان یونس ع ) انگار پسین پیراهن این نوجوان کنعانی را ناخن مادر من دریده است ( داستان یوسف و زلیخا ) این ناقه ی ناقلا را فردا پی کنید ( داستان صالح ع ) حالا این پنج شش تلمیح را در کنار باقی تصاویر و تشبیهات قرار بدید . یک عالمه میشود . گاه کمر شعر تا میشود از تصاویر و این برای مخاطبانی که با این داستانها بیگانه اند ، ممکنست ناخوش باشد . کافی ست کمی حواست نباشد از قطار سریع السیر شعر مانا جا می مانی . سرعت شما در تعویض تصاویر ممکنست به گیجی مخاطبان بیسوادی مثل بنده بینجامد . و.شعرتان را خاص تر کند . و آیا نمیخواهید بار عام بدهید حضرت والا ؟ اشکال سوم اینست که وسط اینهمه تصاویر شاعرانه به یکباره جملاتی میگویید که حتی نثر هم حساب نمیشوند : البته شاید چون شاعرم !!!!!! اصلا بحث این چیزها نیست !!!!!! آه ولم کنید !!!!! آیا این سنگها را از سر راه شعرتان نباید برداشت یا برایش توجیهی مانایی دارید ؟ که اگر اینطورست پرچم سفید را بالا ببرم . حریف زبان تو من نیستم . سه شنبه ۱۸ شهريور ۱۳۹۹ ۱۰:۳۹
درودنقد شعر مانا بعد از تعاریف بجایی که از شعر ایشون شد، بنده در مقام یک شاگرد که چندین سال است در محضر ایشان مینویسم آمده ام تا این صفحه را تبدیل به جلسه ی شعری کنم و از تعاریف جلوتر بروم و ایراداتی را بر شعر وارد کنم . انتظار دارم استادم مانا و جنابان محترم سلمان مولایی / پژمان بدری / ابراهیم هداوند / مجتبی شفیعی / مهدی محمدی و مسیحا الهیاری نازنین و دیگر دوستان با گزینه ی پاسخ آزاد به یاری ام بیایند تا گفتمانی متفاوت شکل بگیرد . که هدف اشخاصی مثل مانا و سلمان و پژمان و خیلی دیگر از اساتید این صفحه واقعا همین است و از تعریف بی نیازند . و مشخص است که شعرشان قوی و پر آرایه است،اما زوایای تاریکی هم هست که برخوردن به آنها نشان میدهد ایده آل گرایی در هنر شاید هرگز به سرانجام نرسد . پس باید در آن جاری بود و از کم و کاستش فقط عشق گرفت و عشق تجربه کرد. .... ۱-اولین سوال من از اساتید عزیزم این است: مرز بین شطح و هذل در این اثر فاخر چه بوده است؟؟ .... ۲-حدود آشنا زدایی کجاست؟و آیا شاعر مجاز بوده است هر کجا که دلش خواست دست به آشنا زدایی بزند؟ و این مجوز ورود را چه کسی به شعر میدهد؟ ... ۳-آیا به کارگیری صنایع سه گانه (تلمیح، واج آرایی،اضافات تشبیهی) که برای مانا به شکل تخصصی در آمده زیبایی شعر را همیشه تضمین میکند؟؟و آیا به تازگی آن لطمه نمیزند؟؟ .... ۴-آیا حضور پر رنگ اساطیر در شعر مانا به باورهای چند هزار ساله ای که ما از این اساطیر دارم لطمه نمیزند؟ (با توجه به اینکه مانا در کاربرد آنها ترکتازی نموده است و آنها را به قالب دلخواه در آورده است) .... ۵- آیا ما با تعاریف افراطی از مانا او را ناخواسته غرق نکردیم و به حاشیه نکشاندیم؟ .... ۶- شاعری که همه تقصیر ها را گردن شاعری می اندازد و میگوید شاید "چون شاعرم دچار وارونگی میشوم " به شعر مومن است؟! همانگونه که باری هم گفت " اگر نانم نیست نانمم هست " آیا این شرایط کنونی اقتصاد جهانی نباید هنر را به سوی درآمد زایی ببرد؟! و همچنان هنرمندان باید از نان محروم و به کسب دانش و عشق بپردازند؟ که به قول معروف فرزند هنر باش نه فرزند پدر را برای زنده بودن نام نگه داریم فقط؟؟ ... پ.ن یکی از زیبایی های کار مانا حفظ ارتباط عمودی در شعر است.که کمتر دیده ام مورد توجه قرار بگیرد... مثلا در همین شعر، اولاد بنی بهانه(بنی اسرائیل) را آورده و چندین سطر پایین تر به قوم منکری میرسد که مومن نمیشوند و به گمانم شاعر طرح شکایت و گلایه اش از دیگران را در همین ارتباط عمودی با کنایه مطرح کرده است. اما دیده نمیشود.در واقع وفور صنایع سه گانه که عرض کردم باعث دیده نشدن سایر تکنیک ها شده است. آیا این آسیب نیست، و نباید راهی برای توازن در آنها پیدا کرد؟؟ با تشکر و سپاس از فرصتی که در اختیار حقیر قرار دادید . سه شنبه ۱۸ شهريور ۱۳۹۹ ۱۲:۲۲
پاسخ به نقد جناب برادر اول اینکه در فهرست مدعوین نبودم ولی حسی که به شعر و شاعرش دارم باعث ورودم به بحث شد . مرز بین شطح و هذل را نمیتوان با واژه بیان کرد ، بلکه احساس اینجا تعیین کننده است اینکه شعر را با ذره بین متشرعان ببینیم یا با تلسکوپ دیوانگان؟ الان با قرائت های جدید از تابوهای کهن ، گستره ی شطح نیز بیشتر شده . قطعا فقط یک نگاه دگماتیسم میتونه سراینده ی آواز احمدی و ترانه توحید را به هذل متهم کنه . سوال دوم هم مبهم است . چون آشنازدایی بخصوص در این زمان برای شاعر از نان شب واجبتر شده . چون قدما چیزی ناگفته باقی نگذاشتند و آشنازدایی میتونه در جدیدی را برای شاعران چیره دست باز کنه . آشنازدایی نوعی سوپرایز کردن مخاطب است و تا آنجا که ساختار و محتوا لوث نشود شاعر اذن دخول دارد . و خود شعر این مجوز را صادر میکند در مورد صنایع سه گانه ، مانا خود به یک اسطوره تبدیل شده و من هم موافقم که شاعر باید کم کم از این دایره خلاص شده و تواناییهای دیگرش را به اثبات برساند . شعر زندگی که اتفاقا تاریخ سرایشش تازگیهاست نشان دهنده اینست که این اتفاق افتاده و باید منتظر ادامه ماند . مانا ذاتا شاعر است و به هیچ آرایه ای وابسته نیست . چهارم بحث اساطیر است . قطعا در این باب شاعر باعث احیا مجدد آنها و تازگی شان شده . ممکنست باورهای چندین هزارساله ی ما نیاز به خانه تکانی داشته باشند تعاریف افراطی البته ممکنست باعث آسیب شوند . ولی آیا دوستان مانا هنوز کوچکترین نشانی از غرور را در رفتار او دیده اند ؟ اینکه از مولوی و حافظ و شاملو هم تابوسازی کردیم آیا باعث سقوط آنها شده ؟ ولی در کل موافقم که زیاده روی در تعریف و تشویق ممکنست راه منتقدان را ببندد . اکرچه شما و جناب محمدی ازین مانع عبور کردید و یا نقد جناب آصف پور که شاعر با روی گشاده پذیرفتند . و این تعامل شاعر و نقاد است که مشخص میکند آیا تعاریف باعث حباب خودبینی و توهم استغنا شده است یا خیر ؟ و میبینیم که صفحه ی این شاعر اتفاقا میدانی ست برای طرح مباحث متنوع در مورد اقتصاد والا نمیدونم چی بگم . مانا ظاهرا ترجیح میدهد از راه قلم ارتزاق نکند و به همان حقوق و درآمد شکننده کارگری و مسافرکشی اش بسنده کند . همین چند روز پیش یکی از کاندیداهای مجلس بهش پیشنهاد همکاری در ستاد تبلیغی را دادند که نپذیرفت در حالیکه پایان هر ماه باید پاسخگوی اجاره خانه و اقساط وام و معیشتش باشد . این دیگر سوالی ست که خود باید پاسخ دهد شرایطم برای ماندن در فضای مجازی فراهم نیست و کلی کار روی دستم مانده تا همین جا در حد توانم در بحث شرکت کردم ممنون از جناب برادر مجید قلیچ خانی دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۰:۱۱
درود بر تو استاد نازنین و دوست مهربونم همانا که تلمیح شغل شریف توست... به احترام نامت سپید سکوت میکند زیبا و لطیف قلم زدید که فقط به دل می شیند... " مگر مرا از کدام کلمه آفریدند که هنوز از عبور باد و گریه ابر شاعرم کلمه با نام مقدست معنا میگیرد و شعرت معجزه ست شعرت زنده به عشق است آنجا که می سرایی "زنی را در خواب زندگی کرده ام که گیسوی بلوندش بستر رویای خورشید بود" هر آن کسي که در اين حلقه نيست زنده به عشق بر او نمرده به فتواي من نماز کنيد تو پیامبری و رسالت تو شعر است ختم کلام... بسی لذت بردم مثل همیشه زیبا بود و سرودنی برقرار باشید و مانا قلمتون سبز :
دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۰:۳۰
دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۱:۰۰
درود بسیار عالی دلم خوش بود که اگر نانم نیست باری نامم هست که پا به رکاب کهکشان میزند من پیامبری بودم که هنوز مزه ی معجزتم کام ماهیان مدیترانه را تازه میکند دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ ۱۳:۰۰
درود و مبارکشان باشد سروده ی تقدیمیتان بسرایید به مهر هماره
چهارشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۱ ۱۷:۰۷
چه زیبا و متفاوت درود بر شما  و به نکته عجیب و غریبی هم پی بردم خدا پناه شما
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||||||||
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
سید هادی محمدی
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
عليرضا حكيم
جواد مهدی پور 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
تشکر از محبت شما
کمترین مدیر نیست و کاربری معمولی است
کوچک تر از همه دوستان گرامی
موفق باشید