حکمت الهی

خداوندا ! اگر دادی کریمی

ندادی گر به من ، یارب حکیمی

همه اعمال تو باشد ز حکمت

رضایم گر دهی من را تو نقمت

مرا تو بهترین یار و حبیبی

دهی شیرین و تلخک چون طبیبی

مرا گر میدهد داروی تلخ او

نگیرم بینی خود را من از بو

یقین دارم حکیمی مهربان است

بسی نعمات او بر من عیان است

جز او بر حال من اگه که باشد

به حکمت باشد او زخمی خراشد

چو طوفان میزنی بر هم جهانی

ز حکمتهای این دنیا چه دانی