من به انقلابِ فاضلاب امیدوارم

من به انقلاب فاضلاب امیدوارم
قرار گذاشته ایم که امشب کلیه ام بمیرد
به مراسم اختتامیه ام خوش آمدید.


از ترس پوسیده شدنِ پاهایم
به خودم میلرزیدم
و همیشه از ترس شکستن، می شکستم

انگار توی تنم
دلخوشی هایم را جای اشتباهی جا داده اند.


چاقو توی دستم است و چقدرسرزنده ترشده.

انگارموفق شده ام که بمیرم
می خواهند مرا در زمین بکارند
آخردراین خاک،
خیارهم به عمل نمی آید ، چه برسد به من.

آنقدرخسته ام که توی جنازه ام خوابم می برد.
خدایااگرموریانه ها به خاطراتم هجوم بیاورند
بوسه های همسرم
خنده های پسرم را
از شکم کدامشان بیرون بکشم.
کاش میشدزمین را توی فاضلاب خالی کرد

دلم خوش نیست به درخت سبزی که تبر می زاید.
این خاک برای روییده شدن چقدرسفت شده

من به انقلاب فاضلاب امیدوارم.
 

دلنوشته:

ف.م《 سارا آزاده》