مقتول بالفطره

سلام نازنین خواهر اندیشمندم
دلنشین می سرایید و تامل برانگیز و بلندمعنا ببخشیدم که درشرایط کنونی ام سعادت ندارم برای تحلیل و واکاوی و نقدادبی اما خدمت شما شاعر مهارت بیان و شاعران ارجمند خواهم رسید به شرط عمر


یک نکته ی بسیار مهم که متاسفانه در اذهان معاصر برعکس تلقّی شده و یا به جهت فراموشی دیگرگون بیان می شود این است که ( شعر ، متن ، دلنگاره ، و اعم اینها ) همگی زیرمجموعه ای از( نوشته) هستند و وسعتِ معنایی مشتق ( نوشته ) قطعاً بیش از واژه ی (شعر) است یعنی هر شعری قطعاً یک نوشته است اما هر نوشته ای شعر نیست .

سرافرازباشید
قلم زیباتان همچنان نویسای ارزش ها

زیبا
قلمتون سبز
شاعر بزرگوار
درود درود درود

درود بر شما همسر نازنینم
آنهایی که تا بحال ثبت کرده بودی، توی دفترت خوانده بودم، اما این یکی را نه.
حظ بردم از پرداخت خوب و سیر تکامل معنایی اش.
همچنین ممنونم که علی رغم اصرار دوستان، نوشته هایت را تحت عنوان شعر منتشر نمی کنی و حرمت ساختار شعر را نمی شکنی. خوبست که می دانی هر هنری ابزاری دارد و عروض و قافیه هم -ضمن ایجاد موسیقا- ابزار شعر هستند.
وجودت باقی الهی💜💜💜

همچنان زیبا قلم می‌زنید ناب‌ترینم⁦♥️⁩

سلام
اگر این را شعر حساب نکنیم پس بهتر است روی تمام سپید نوشته های این چند ده سال هم خط بطلان بکشیم . درست است که به خاطر فروتنی ذاتی شما نام شعر را بر این سروده نگذاشتید اما باور بفرمایید شعر کاملی بود و هرچند صاحب اختیار اثر شما هستید اما بخشی از آن هم به خواننده متعلق است و من به عنوان یک خواننده به خودم حق می دهم که این را شعر بنامم و اگر کسی با نظر بنده مخالف بود برای مناظره حاضرم و چون یادم می‌رود در صفحه کدام شاعر چه نوشته‌ام اگر کسی سوالی داشت به صفحه خود مراجعه کنند
بازهم تاکید می‌کنم این یک شعر کامل ، بی نقص و بی نهایت زیبا بود ...

سلام ودرود فراوان برشما ساعرگرامی .مرادی.
بسیارعالی وزیبا
موفق و سرفراز باشید

درود بر شما شاعر ارجمند
بسیار زیبا قلم زدید
پاینده باشید

درود شاعرگرانمهر
جالب و زیباست

سلام
بالشِ عاشق
دیوانِ شعری ست
اگر زبانِ اشک را بلد باشی... (م. فریاد)

رسیدن به یه تعریف دقیق و قطعی از شعر، چندان ساده نیست. هر شاعری با توجه به دانش و تجربیات خودش، به طور ضمنی قائل به تعریفی از شعره و سروده هاش بر اساس اون قانون نانوشته ی درونی خودش شکل میگیره.
حقیر معتقدم هر کلام متفاوت با کلام عادی روزمره، به شرط برخورداری از موسیقی، و یه حداقل هایی از ارزشهای زیبایی شناختی حوزه ی کلام، شعره، و البته موسیقی فقط منحصر به اوزان عروضی نیست، و نیز ارزشهای زیبایی شناختی، وابسته به میزان حساسیت طبع مخاطبه.
این دو عامل ممکنه شدت و ضعف داشته باشن، و بر این اساس شعریت یک شعر که واجد حداقلی از این دو باشه میتونه زیاد یا کم باشه. شعری که مبتنی بر اوزان عروضی باشه کیفیت موسیقی بالاتری داره و قویتره از نظر جنبه ی موسیقی، ولی شعری هم که موسیقی داره ولی موسیقی اون منطبق بر اوزان عروضی نیست، میتونه شعر باشه، اگه برخوردار از یه حداقلی از ارزشهای زیبایی شناختی کلامی باشه.
شما وقتی به صدای یک آبشار گوش می کنید و لذت می برید، در واقع به یک موسیقی گوش می کنید، در حالیکه این موسیقی شاید منطبق بر اوزان عروضی، و حتی هیچکدوم از سبکهای موسیقی نباشه، ولی بی گمان موسیقی ست!
اینکه موسیقی کلام رو فقط منحصر به اوزان عروضی کنیم، مثل اینه که بگیم غذا فقط چلوکباب! و مثلاً اشکنه را غذا محسوب نکنیم!
درسته که غذای ایده آل ما ایرانی ها چلوکبابه(و البته غالب مردم ازش محرومن این روزها)، ولی انواع دیگر غذا هم غذا هستن، و واجد یه حداقل لذتهایی هستن...
بیشتر اشعار این حقیر، کلاسیک و موزونه، شاید نود درصدشون، ولی به خودم اجازه نمیدم بگم بقیه ی انواع شعر، شعر نیست، تنها میتونم بگم از نظر درجه بندی(در صورت یکسانی ارزشهای زیبایی شناختی کلامی، شامل آرایه های ادبی و صنایع لفظی و معنوی) بهترین شعر کلاسیک، از بهترین شعر غیرکلاسیک برتر و با کیفیت تره، چون ارزش موسیقایی بالاتری داره.
ولی ما اشعار کلاسیکی هم داریم که با وجود برخورداری از موسیقی قوی، با توجه به ضعیف بودن جنبه ی زیبایی های کلامی، از برخی اشعار غیر کلاسیک بی کیفیت تر به حساب میان...
خلاصه اینکه با توجه به شدت و ضعف اون دو عاملی که در ابتدای عرایضم گفتم، یعنی موسیقی، و ارزشهای زیبایی شناختی کلامی، یک شعر میتونه از نظر شعریت در پله ها و درجات مختلفی مثل:
دلنوشته، دلسروده، سپید... نیمایی... چهارپاره... یا کلاسیک اصیل قرار بگیره.
و البته در زبان فارسی در صورت برابری موضوعی و احساس و اندیشه و تعابیر و تصاویر و ظرافتهای کلامی بین یک شعر کلاسیک و غیر کلاسیک، شعر کلاسیک از انواع غیر کلاسیکش برتره... (م. فریاد)

ممنون که می اندیشید