سیاه و سفید زندگی

به نام سید و سند هستی 

زغالم که الماس در سینه دارد
چو قیرم که از مس کمی کینه دارد
کلاغم که چون سایه اش رو سیاهست
شبم یا صدایم کمی پینه دارد ؟

چرا شعله ور میشوی، نور هیزم
جلویم نرقصی که من کور هیزم
چراگرم کردی دلم را به ماندن
دلت پر زه خاکستر و گور هیزم

چو تابی که یک بند آن پاره گشته
حولم داده بادی که بیچاره گشته
غرورم چو باد است و تابیده تابم
چرا فکر کردی که گهواره گشته ؟

ملخ میجود مغز سبزینه ام را
تو هم میجوی فکر شادونه ام را
تو دنبال آفت کشی یا که راندن
شکستی دوباره قرنطینه ام را
 

علی برهانی (باباودود)