آب ناب

فرشته های شبانگاه ،شیشه های شراب
می آورند برای خمارکی بی خواب
شکوهِ شهدِ مسکّن ، شروعِ سکسکه هاست
و توبه ای که شکسته از آدمی بی تاب
به وسعتِ حرکاتِ شهاب ،خواهم رفت
عبور می کنم این بار ازین جهانِ خراب
دلِ کویِر خودم را به ساربان تقدیم
شتر، شتر، دلِ شب تاب، هدیه ی مهتاب
در انتهای تمنّا ی تشنگان باید
بریزد از سر مشکی دو جرعه آبی ناب