عاشق

دگر شعر نگویم چون غم و آهش مرا ساز است
دگر زحال خوبش نگویم چون حالم خراب است

دگر آهی ندارم ز چه گویم ز دامی چو چاه
تب شعرم چو رود روان و حالم چو یوسف گمگشته است

طلب گوشه چشم یارم که مرا بر روی دگر آمد
سوی زبانم غمی خوش چو حال عاشقان است

ای دل عقل را عاشق کردی مرا چو بی تابان عالم کردی
 تو خواهی مرا بمیرانی و جهل من در اعجاب است

چون عقل رود ره مرگ جهل رود بر سوی محو
شب و پیاله،جام خالی،شام اهی است و اشک جاری است

حالم عجب،یادش زد بر سرم،سرم عاشق است  رهم گم کرده ام،بر پیچیدگی اش بس ساده است

شاد شوم چون برخواسته ام،یادشوم بر عاشقم
خواهم روم بر آتشش،سوز و آهش حالم است

بر دیدارش لبش بوسه کنم عاشق عشقم چو یارم است
خواهم بر خود روم و بر خود باش طلب عشق که تورا آیدت