ضرب در صد

دوست عزیز و گرامی جناب اخباری سلام و درود بر شما
اولا اینجانب به هیچ وجه از نقد حتی بی رحمانه ترینش ناراحت نمی شوم بلکه استقبال می کنم.
ثانیا: استحضار باید داشته باشید که به قول استاد شفیعی کدکنی اگر شاعری با مهارت و استادی آرکائیسم را در اشعارش به کار گیرد علاوه بر تشخص بخشیدن به شعر به برجستگی شعرش نیز افزوده است.  باستان­گرایی در شعر امروز، نوعی هنجارگریزی از نرم عادی زبان است که آن را هنجارگریزی زبانی می‌نامند.  روزمرّه نبودن کلام، یکی از شیوه هایی است که گاه ادیبان با کاربرد آن به کلام خود گیرایی می بخشند و باصطلاح آشنایی زدایی می کنند. آرکائیسم یکی از شگردهای آشنایی زدایی برای گیراییِ ذهن شنونده در مکتب نقد ادبی ِصورت گرای روس است
شاید پس از وزن و قافیه، معروفترین و پرتاثیرترین راه‌های تشخص دادن ِ زبان کاربرد آرکائیک زبان باشد. این‌که زبان شعر همیشه زبانی ممتاز از زبان کوچه و بازار بوده است، یکی از علل آن همین آرکائیک یا باستانگرایی است. احیای واژه‌هایی که در دسترس عامه نیست سبب تشخّص زبان می‌شود. کما اینکه اگر ساخت نحوی کهنهٔ زبان، جانشین ساخت نحوی معمولی و روزمره شود خود از عوامل تشخص زبان است.
البته از این نکته نباید غفلت ورزید که شناخت هر شاعر نسبت به فرهنگ و ادب و تاریخ ، در کنار انس و تعلق خاطرش به زبان دری و گویش مردم  و نیز احساسات و عواطف او  و همچنین علاقه ی شاعر به مایه های فرهنگی و اسطوره های پیشین در  توجه به باستان­گرایی  وگرایشش به کهن­گرایی بی­ تأثیر نیست.
و این امر در مثنوی و غزل و قصیده توفیر چندانی ندارد . هر چند زبان اینجانب در غالب قالب های شعری که در آنها طبع آزموده ام اعم از مثنوی ، غزل، قصیده، رباعی و دوبیتی و چهارپاره و نو و نیمایی زبان فاخر و آرکائیک شاعران سبک خراسانی است امّا اگر قصائد اینجانب را دیده باشید شاید اذعان کنید که اتفاقا در قصیده تا حدودی  عمدا  برعکس غزل عمل کرده ام.

سلام درود و سپاس حضرت دوست زنده باشید

سلام و درود و سپاس سرکار عالی را