باید رها باشیم

این انتها و مقصدِ ما نیست
شاید هنوزم باشه امّیدی
یک بارِ دیگه سعی کن شاید
نوری تو این تاریکِیا دیدی

شاید تو عمقِ خلوتت این بار
راهی به سویِ نور پیدا شه
شاید تو اوجِ ناامیدی هات
یک در به سوی قلّه ها وا شه

راضی نشو به باختن هرگز
عادت نکن به تو سری خوردن
ترسی نداره وایسادن که
ترسی نداره با غرور مردن

باید رها باشیم
سرکش شبیهِ باد
باید صدا باشیم
با تیغه‌ی فریاد