زنجیر

این شعرتضمینی از شعراستاحسین منزوی میباشد
زنجیر خرافه بر پاهای وفاداریم
در باغ به جای گل صدرنگ وریا کاریم
میگردد ومیچرخد صد چون وچرادرسر
نه طاقت خاموشی نه تاب سخن داریم*
حیران وهر اسانیم چون قمری پر بسته
تندیس سکوتیم وچون نقش به دیواریم
پابند تن خویشیم از ترس که خاموشیم؟
از سایه ی همسایه وازمعرکه بیزاریم
مابیخبریم ازهم هرچندزیک ایلیم
درقلب زمین خویش ابریم ونمیباریم
میگرددومیچرخد برگرد نیاز خویش
ما غافل ودور از هم چون یک سر پرگاریم
*مصرع از استاد حسین مزوی است