نزدیک حرم پر شدم از جلوه ی ماهش
گویی که دلم مست شد از شوق نگاهش
از دور چو دیدم حرمِ پاک و طلایش
پروانه شدم دور و برِ گنبدِ ماهش
صد بار مسافر بشوم سوی خراسان
هرگز نشوم خسته و افتاده ی راهش
درمانده نگردد،نشود زار و گرفتار
هرکس که شود آل علی پشت و پناهش
او نیست غریب الغربا،کاین همه عاشق
هستند هواخواه و مریدان و سپاهش
موجیست که افتاده به ره در طلب او
ای شاعر شوریده بگو شوکت جاهش