خوش به حالت

خوش به حالت مثل من، غمگین و تنها نیستی 
در حصارِ تنگِ ماتم های دنیا نیستی 
ازکنارم آن چنان رفتی که حالا بعد از این
شب! به شب! باید بمیرم، چون که فردا نیستی
خیره بر خط افق، چشم انتظارقایقی
  تشنه بین موج‌های شور دریا نیستی 
حاصل دوری فقط درماندگی و خستگی ست
در دو چشم تار عاشق، خوب پیدا نیستی 
در میان وحشت شبهای تنهایی مدام 
همنشین مار و عقرب های صحرا نیستی
دست بی رحم فراغت، بر گلویم چنگ زد
حیف، مانند میانجی بین دعوا نیستی 
دور گشتی از کسی که عشق، عقلش را ربود
فکر این دل باش حالایی که اینجا نیستی
حال که، درد است تن پوشم در این سرمای هجر
کاش می بودی کنارم دوست، اما نیستی