یک غزل

اولا که بسیار بسیار زیباست و موزون با وزن ( فاعلاتن / فاعلاتن / فاعلاتن/ فاعلن)
اما چون اجازه ی نقد داد ه اید در کمال احترام عرض میکنم شاعر عزیز
مصراع اولتان هرچند از نظر و.زن و قافیه عیبی ندارد ولی کلمات ( این تو مرا ) پراکنده گی معنایی ایجاد کرده است بقول (قُدَما) تنافر شما بجای
(عشق من این تو مرا آخر به کُشتن میکشد)
به زیبایی میتوانستید بگویی
( دلبرم ، عشقت مرا آخر به کشتن میکشد) هرچند بنده با ترکیب ( به کشتن کشیدن هم زیاد موافق نیستم )
دیگر اینکه در این مصراعت یک حرف (ه) اضافی تایپ شده است
"بی گمان گره تو گره بگشایی از آن لعل ناب"
که بوده است ( بی گمان گر...)
دیگر اینکه شاعر عزیز یکی از هنر های شاعر این است که کلماتی برای قافیه انتخاب کند که حروف پایانی پر تکراری داشته یاشند تا برای قافیه مشکل نداشته باشد ضمنا قافیه و ردیف باید مکمل معنای یکدیگر باشند و هر چه بیشتر به خوش ریتمی پایان ابیات مان کمک کنند ونیز از نظر کار برد معنایی هم به زیبایی یِ قابل قبولی باهم ترکیب شوند که این موضوع در شعر شما به نظر بنده کمرنگ تر است
این مصراعتان هم اضافه وزن کوچکی دارد
"خستگیت در نگاه ، دل را به خستن میکشد" (ه) در کلمه ی (نگاه) از وزن خارج است
موفق باشید