دو نیمایی تقدیم به دختران ایران زمین

شب قیرفام                                                                                                                                  کم کمک امده بود روی بام                                                                                                                 شب و سکوت                                                                                                          حریم امن خانه                                                                                                                  خوابهای کودکانه                                                                                                                  پدر و سخن گزاف اقوام                                                                                                         صدای پای مرگ                                                                                                                     رقص داس تعصب                                                                                                               گلوی دخترک                                                                                                                        پدر درفکراخترام                                                                                                                 خوشه خشم                                                                                                                           لرزش غنجه                                                                                                                          دخترک در حال استرحام                                                                                                        بوسه ی لب داس                                                                                                                   بر گلوی غنچه پاک                                                                                                                  افتاد دختر و                                                                                                                      کشید                                                                                                                             چهره در نقاب خاک                                                                                      .................................................... .                                                                                     در باغ خانه ای                                                                                                               غنچه ای پرپر شد                                                                                                                 گفتمش چه وقت پرپر شدن بود                                                                                                         ترا هنوز وقت شکفتن بود                                                                                                          نه هنوز وقت عاشق شدن بود                                                                                                         دست کدام باد وحشی تعصب دامنت گرفت                                                                                      هلال ماه کدامین داس گردنبندت شد