بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود،
سه گلشن شماره ی 1
(نام شعر:
"حانیه و حنانه: گل های بابا"
هنگام سرایش:
هشتم اردیبهشت 1399
تقریبا ساعت 8
همزبان یا دقایقی پیش از تولد فرزند دومم حنانه
جایگاه سرایش:
بیمارستان نور شهر اندیشه ی استان تهران)
آغازگر:
دلنوازیّ و ناز، فرزندم!
ناز من، دلنواز فرزندم!
بدنه/پیکره:
چشم، وا کرد بر جهان، امروز
غنچه ی ناز و خوشگل بابا
تا شوم مونس نگاه گلش
تا شود مونس دل بابا
چشم مامان به جلوه اش روشن!
چهره اش مهر همدل بابا
با سلام و درود و ذکر و دعا
خواهد آمد به منزل بابا
پایانبخش:
به امید تو، مهربان یزدان!
(#محمدعلی_رضاپور)
#سه_گلشن ،
در میانه ی شعر سنتی و نو
و تنها قالب دارای مهندسی کاملا نظام مند در شعر فارسی است که هر سه بخش آغازگر، بدنه و پایانبخش را به ترتیب در تفکیک درونی واقع در خودِ قالب شعری
(دقت بفرمایید: در تفکیک درونی واقع در خودِ قالب شعری) دارا ست.
سه گلشن هم (مثل قالب های سروش و شعرسبز/چندآهنگ)
قالبی باز و متنوع و پذیرای حد اکثر تنوع در قافیه مندی و قافیه بندی، طول مصراع ها و شیوه ی پردازش است.
در گسترش قالب تازه و توانمند سه گلشن،
سهمی داشته باشیم!
زیبا و جالب بود