دیدار

چه بی تابانه می خواهم تو را ای خوب!

              ای دستانت از خورشید سوزان تر

              نگاهت از نگاه آهوان دشت گیراتر

         و اندام بهارآلوده ات سرمشق زیبای تغزل های مستانه

چه بی تابانه می خواهم تو را ای خوب!

            ای از انعکاس نور در آیینه روشن تر

            کلامت سبز

                 آغوشت فرامشخانه ی اندوه و بی تابی

                    و در هر ذره از رنگ نگاهت

                           آیه هایی از خدای بی کران پیدا

چه بی تابانه می خواهم تو را ای خوب!

                ای جاری در اندوه مدام

                                 مردی از احساس و آیینه

                دلم هر لحظه از فریاد نام سبزت آکنده

                وجودم پر شده از میل سبز با تو بودن ها

                                    و تو شعری که تفسیرش

                                           به دست برگهای زرد پاییز است

چه بی تابانه می خواهم تو را ای خوب!

                    ای تعبیر پایان شب دلگیر تنهایی

                            کدامین کوچه از این شهر دل مرده 

                                     مرا تا باغ چشمان تو خواهد برد؟

                 بخوان بر من از اندوهت

                 ز رویاهای معصومت

                           بخوان تا گل برویانی از این تقدیر پژمرده

              بمان در خلوت همواره ی من

                     که بی تابانه می خواهم تو را ای خوب همواره!