یک

یاودود 

افطار میکنم اگر جواب راسخم ندی
با دود این سکوت خود ، یواش آتشم زدی
پرهیز کردن از تو را ادا نمیکنم دگر
فریاد میکشم اگر به سینه ام نیامدی
........
چون میروی زه چشم من ، بکش به پلک مرده ام
دستی که بسته باشد از غبار بیل خورده ام
چون این غبار غم فقط به اشک دیده مینشست
ببار بر لحد کمی که خود زه یاد برده ام
.........
چرا برای جامعت تنه اندازه ای نبود
برای آن پلاک دل بنای سازه ای نبود
چون ما یه عکس مشترک به هم بدهکاریم و
رویای زندگی ما نهال تازه ای نبود