حالم خوش نیست

در سکوتی مرگبار،

تن یخ زده ام فریاد می خواهد

چشمانم به دنبال روزنه ای می گردد

و دستانم از غربت و تنهایی به دنبال گرمایی

از آه هم کاری بر نمی آید

چرا که در نای من خشکیده است

همه جا تاریک و فانوسم کور

با چشمانی کم سو و بی نور

به دور خود می چرخم

کم کم پلکهایم بسته

رمق استخوانم رفته

من مانده ام با تن یخ زده ای که همه می دانند

بی تو فقیر و ناتوانم

غصه در گلویم ریشه کرده و تمام صدایم را بلعیده است

حـالم خـوش نیست

تـــو صـدایـم کــن.