صیام

پریشانم به امید نگاهی نمی دانم تو هم می دانی که هر جمعه چشمهای منتظر داری به راهی می دانی در این دلهای خاکی که عطر لاله زارش گلشن تو ست در این برهه زمانی نیاز عدل تو دارد مکانی می دانی نشان زآن خال سیاه گیرند و در منظررویت گرفتار نشان دارد که این ماه صیام دارد نشای می دانی که تغییری پدید ز آ ن موجود نا مرعی که ما اسرارش نمی دانیم که آن درد فناهی کرد ه عاجز هر مکانی تو می دانی همه خسته به جسم ودر خون خود گریان به امورند صد افسوس ماه صیامم خسته کاروانی داری می دانی حراسی نست از تو که ما ماه صیام داریم و مهمانیم برو مهمان ناخوانده که ما مهمانی منتظر داری می دانی منتظر بر سایه ای هستیم وصال عشق ورزی اسرار ماندن تو چیست ای بی خبر از ما چه می دانی آنکه ما داریم انتظارش از دیار طور می آید ای سر کشته کجایی از این همه دل عاشق چه می دانی ما بسته به گیسوییم ز مینایی جام داریم می آید آرام می گیرد در مکانی هر دلی دارد تو از دل چه می دانی عطر پیش دارد در بهار از بهار دیگری داد خبر خوش خرامانی صیام یک شبی داری هزار می ادنی غم زما پیشی گرفت غم زدایی کن بهار منتظر بر شفا بیمارتو انتظار دلوری داری می دانی جان آن ماه دیگر بیا مولای ما کن این صیام را تو مبارک مجمر آماده است آتش اودم به را می دانی