زِشتَه، بَدَه((فولکلوریک به لهجه ی فریمانی))

پُوزِتِر اُقذِر نَدِه پیشُم جُلو زِشتَه بَدَه
قِر نَدِه پیشِ هَمَه با او و تَو زِشتَه بَدَه

خِدِیِ بیگَنَه ها نازُک نارِنجی گَپ نَزَن
مِثل  گربَه ها نَکن مِیَو مِیَو زِشتَه بَدَه

نَبینُم خِبَر بِیَه که مِکِنی وَرپِریدَه
سَرِ لَق مِینِ کوچَه بدو بدو زِشتَه بَدَه

وَر نَمَل پَیچَه ها تِر تا کِشَلَه ی رُنات اوجُور
رَد نَرو با قِرّ و فِرّ از جُوی او زِشتَه بَدَه

گاز بِگیر او زُبُنِ ‌وا مُندَه تر اَلپَرِگَه
اِیکِه اِیکَه اوکَه رار هی بِدی لو زِشتَه بَدَه

پیش چیشمِ  مو گوشیر وَر مِدَرِی دَم به سَعَت
مِکِنی خِدِی هَمَه اَلَو اَلَو زِشتَه بَدَه

سَرتِر دُرُس بِذار رویِ بَلیشتِ پَرِ قو
خُرّ و پُف نَکُن دِگَه مِثل دیشَو زِشتَه بَدَه

مَگِه نَمدَنی خودت  از سَرِ ظُر تا نِماشُم ؟
دُختَرِ چاردَه سَلَه بَشَه دِ خو زِشتَه بَدَه

جارو بِرقی مُدَه حالا دِ مینِ  کوره دهات
چی؟ دِ دِستات می گیری بوتّه ی سو، زِشتَه بَدَه

دِرساتِر برو بِخَن که فِردا  روزا نَبینُم
جَم کِنی از طِویلَه تَپّال گو زِشتَه بَدَه

تا بِکِی مَگِر مِخَه خِدَت بُگُم حالیت بِرَه؟
مِین بُکِّت سَقِچار اُوجُور نجَو زِشتَه بَدَه

هَمالا که نمخَن برَت بِیَن خواسِگاری
سَر و روتِر چی مِدی اَوشو گُلَو؟ زِشتَه بَدَه

به قریشمالا نُگا نکُن دگَه وَرپِریدَه
مِثلِ غاز مازا نَبَش دُنبَلَه رَو، زِشتَه بَدَه

بَرِ دِلِتر هَمَش وا نَکِنی بِری همه
نبادا تور بِبینَن هَمَه هَپَو زِشتَه بَدَه

بِگیرَن از تو اَگِر آتَو، ناتَو، زِشتَه بَدَه
یا بِدَستِ کس بِدِی ناتو، آتَو، زِشتَه بَدَه

بجای اُهَو اُهَو باید بگِی آهای، آهای
بِجایِ آهای، آهای، اُهَو، اُهَو، زِشتَه بَدَه

بَدَه ای عادت تو خودِت که حالیت نَمِرَه
وَختِ که پِکَر مِری مُجُوی لو،  زِشتَه بَدَه

ذوق اگر یَکهُوِکی کِردی بکن اما آرُم
دولِ جینیفر لوپز هُوی نگی وَو زِشتَه بَدَه

نِسِیه مِخَی اگِر خِرید کِنی از علی لُخ
نَذَری تُنبُنِتِر پیشش گرو زِشتَه بَدَه

اَگِه رَفتِم دِ پاریس پیشِ خَلَه هات اونچِنا
نَگی که مُخوام سِوار رُم آپلو زِشتَه بَدَه

آرزو به دِل اگِر دِلِت نَمَیَه بِمَنی
دِ مینِ دلِت هَمَش قُروت نَسَو زِشتَه بَدَه

لُواتِر ماتیک نَزَن مثل سلیطه ها هَمَش
بِه مینِ پَس کوچهَ ها نَرَن رِنو زِشتَه بَدَه

دُختِرای عورتینه حالا دِ سِنّ و سالِ تو
دِ مین خیابُنا بَشَن وِلَو زِشتَه بَدَه

مینِ تالار،  عروسیِ دخترِ رجبَلی چُلاق
نَمُخوام واز بری قنبل بدی تو زِشتَه بَدَه

خواسگار وَختِ مِیَه خَنَه بِرَت، بَرِت بِدَن
نَمِزِیپَّه نَبَشَه پِرهَنِ نو زِشتَه بَدَه

شُو اَگِر کِردی نَکُن از طائفه ی عَرق خورا
مُخُورَه یَک کِشَله تِلَو تِلَو زِشتَه بَدَه

برو یاد بِگیر تویُم لَپس قِلَم گَپ بِزِنی
از تِیرُن پِسر عَموت(( مِیاد یِهَو )) زِشتَه بَدَه