سفر به میناب

ادونی شَهرِ مینو خیلهِ جُونِن 
بِنازُم مَردُمونی مِهرَبونِن 
صفاشون هستِه پُرمِهرُ قَشَنگَن 
ِدِلون شُون پاکهِ چون با هم یَرَنگَن 
زن و مرد در پی امرار معاشَن 
همیشه مرد و زَنشون در تلاشَن
یکی جَهلَه یکی کوزه اسازِه
یکی هم با دُهُل دُنبالِ سازِه
بِگَم ای شو نِشینی روگُفارَه
که برقِ خونَمون هستَه ستارَه 
اگر میناب تو هوندی شُو بُمونی 
بِگَرد باغون بُخو چیزونِ جُونی 
بِه خو انبا بِچین واگه تُو تولک
بِخَر شلوار زَری با کارِپولک
اگرخُوردِت تو ای میوه کُناری
بِکار دونی نَرِی دلگی بِکاری
بِنین میناب به خو وا گِردَه سیر کن
بِخر سوراغ بنین فوری خمیر کن
بِزَن روغن به رویِ گِردَه نونی
بُخو سوراغ, کمی, قدری بِدونی
تو شهری هم برو امروز به گَردش 
بِزَن دورخو, بُکُن پارکی تو ورزش
نگِی روتم به مینو خوش نَهستَه 
نبی ای شهر ما زودی تو خَستَه 
سَفَرنوروز تو هُوندی گَر به ایجا 
برو کوستَک شنا کُن تویِ دریا
بُرو ووستا پَسین جادَه دو راهی
 بِگه ماشین برو گَردِش کُلاهی
هَمه شَهرون بِگَرد وقتی که موندی 
بِه شَهرِه جون مینو تو خَوش هوندی