اشعار آلوده

حال زار، از عشقِ نکبت بار، مدیون ِشماست
قصه های هرشبم با دار، مدیونِ شماست
گاه و بیگاهی که حرف دل، بماند در گلو
زخمه مضرابِ تن با تار، مدیونِ شماست
خیمه گاه چشمها، برهم نمی افتد دمی
خوابِ شب با دیده بیدار، مدیونِ شماست
مرغ جانم درقفس، بیدادِ تو سر میدهد
ناله های این دلِ بیمار، مدیونِ شماست
پرشدست از دود حلقم، مثلِ یک آتشفشان
کامم از لبهای هر سیگار، مدیونِ شماست
آس ، در دستان مرگ است با قمار هرشبم
باختم از «بُرد» و این پیکار، مدیونِ شماست
اینکه از غم مینویسم در میان واژه ها
ردِّ خون در کاغذاشعار، مدیونِ شماست