خط پایان ماجرا

در کوچه های سرد غم آلود بیصدا
سر می زنم به شهر تو با شهپر دعا

دور از تو مانده ام که در ایام نوبهار
شاید فراق ما بشود موجب شفا

پایم بریده شد ز ره منزل ات ولی
تنها نمی گذارم ات ای خوب آشنا

تا در میان سینه ی من جا گرفته ای
در کوله بار عشق خودم دارمت تو را

زنجیره ای ز مهر محبت میان ماست
قلبم ز رشته های تو کی میشود جدا

باید دوباره با هم از این جاده بگذریم
در سایه سار رافت پیوسته ی خدا

فصل بهار و رونق گلها چه دیدنیست
چیزی نمانده تا خط پایان ماجرا