فرجام

مرا گویند فرجام من و عشق تو رسوایی‌ست!
و رسوایی به راه عشق عجب پایان زیبایی‌ست!
.
مرا از هرچه در دنیاست ناز چشمهایت بس
ز من رو برمگردان ، چشم تو آغاز شیدایی‌ست!
.
رُمانی از جنون در متن گیسوهای شب رنگت
و بر هر تار موی تو به خطِّ عشق امضایی‌ست!
.
اگر دیوانه و رسوای این شهرم چه جای غم؟!
که در آیین من دیوانه بودن عین دانایی‌ست!!
.
همیشه می هراسیدم ز مرگ اما نگاهم کن
بدون تو برایم مردن آسان تر ز تنهایی ست!!
.
صدای چون حریرت را بپوشان بر تن شعرم
که چون بارانِ پاییزی پر ازاحساس و رؤیایی ست !!
.
بر این لب‌ها بچسبانم لبانت را و مستم کن
در آن پیمانه‌ی یاقوت عجب مشروب اعلایی‌ست!!
.
کوردەوان فرجی      1397/11/04