شهر مردگان

صدای هنجره نا امید شب به دست جغد شوم سالخورده فریاد می زند
عجب شب سردیست امشب
که تمام شدنش حادثه می خواهد.
به استخوان تن زخم خورده غزال دشت دست مرگ خوشکیده است
و روح مرگ ماسیده بر پیکر درخت پیر جنگل صبر
باریک راه میان انبوه درختان به کجا می رسد در انتها
شرم عجیبی ست میان علفهای کهنه و درختان نورس سرو
قاصدک تن خود را می کوبد به پشت پنجره محکم
هان ای قاصدک!
ز چه بر خود رنج می دهی
اهل ابادی همه در خوابند
هیچ کس یارای تو نیست
برای مردگان خبر از زندگان چه سود.