سیاه چادر

بنام خدا
سکوت ملتهب واژه ها که غرق تب است
بیاد هرکه نوشتن بجز شما عجب است
شب دراز عمر به صبح سپیده دم نرسد
میان سلسله ی موی او هزار شب است
چه حاجت است به قندِ کنار چای غروب
کرشمه هاش نبات و لب تَرَش رطب است
"سیاه چادر" این شهر از کنار من رد شد
از آن ببعد تکه تکه جان من عصب است
تو کعبه ی متحرک وَ من نمازگزار
نماز واجب و بر تو نگاه مستحب است...
#احسان_اسکندری