مالک عشق

من مالک این ملک ملک زاده عشقم
من تشنه این ساغر پر باده عشقم

من بار دگر رشته افکار بریدم
دیوانه بشد دل که به بیراهه عشقم

این دل صنمی دارد و سویش بشدم من
نور از تو بدیدم که در این هاله عشقم


یک بار دگر از دل و دلدار نویسم
من در طلبت عاشق و دیوانه عشقم

خواهم که بگویم چه شد این حال خرابم
دیوانه منم من که چنین در پی عشقم

زندان دلم پر شده از عشق نگاهت
من باده خورم بر در میخانه عشقم

اینجا نبود محفل آن باز شکاری
من همچو عقابی پی آن لانه عشقم

عشقت به دلم داده نویدی که بگویم
من شاه نبودم منم این برده عشقم

گر کس بشود عاشق آن موی سیاهت
خنجر بزنم بر دل و بر سینه عشقم

در جنگ نگاهت سپر از دست دلم رفت
من عاشق و زخمی شده از ضربه عشقم

آنجا که نگاهت به دلم تیر بینداخت
یک باره به خون شد همه این جامه عشقم

این بیت بشد بیت تخلص که بگویم
من هم که رئیسم چه کنم بنده عشقم