گلم! تا بی نهایت،بی نهایت دوستت دارم
عزیزم! تا همیشه،تا قیامت دوستت دارم
تو را مانند باران:نرم؛ چون خورشید: تابنده
وجودم! مثل طوفان با صلابت دوستت دارم
تو را اندازه ی انبوه شن ها در بیابان ها
گلم!مانند دریا با سخاوت دوستت دارم
اگر باشی کنار من همیشه گرم و مغرورم
غرورم!مثل آتش با حرارت دوستت دارم
کنار ناز چشمانت،سرم پایین پایین است
عزیزم !پاک و ساده ، با نجابت دوستت دارم
پس از تو "من" دگر "من" نیست،"ما" آمد به جای آن
تو را دور از من و تو،بی منیّت دوستت دارم
به هر جای جهان باشی دلم پیش تو می ماند
نفس جان! بی مسافت با مسافت دوستت دارم
تو تنها آشنای من در این ماتمکده هستی
رها، ساده، صمیمی با رفاقت دوستت دارم
تویی ثروت،تویی ارزش،بدون تو تهی دستم
بهارم! دست خالی، بی بضاعت دوستت دارم
غرورم:مهریه، شعر و غزل: تضمین خوشبختی
جهانم!اعتبارم! با ضمانت دوستت دارم
تو را مثل خودم، مثل خدا، مثل پدر،مادر
قرارم!چون خودت،من بی شباهت دوستت دارم
تویی ایمان من، ای آخرین انگیزه ی خلقت
دلیلم!افتخارم!بهترینم!دوستت دارم
همیشه مال من هستی،اگر حتی کنار او
به دور از بازی تقدیر و قسمت،دوستت دارم
تمام این غزل تقدیم چشمانت غزل بانو
هواخواهت،حمید تو،ارادت!دوستت دارم