یار دیرینم

نمیخندم دگر من بعد تو ای یار دیرینم
نمیگویم دگر در گوش کس حرفای شیرینم
نمیبینم دگر من بعد تو هر نقل مجلس را
نمیبندم دگر بر زلف کس گلهای نرگس را
نمیچینم دگر من بوسه جز باغ لبان تو
نشاید بشنوم حرف دلی جز از دهان تو
منه با دینه مومن بعد تو کافر شدم ساده
شراب و باده و ساقی بجای مهر و سجاده
نماز من شده شعرم بر آن چشم سیاه تو
بجای سجده بر قبله زنم بر روی ماه تو