مهر باطل

شکستی و برفتی و نماندی
سر عهدی که بسته بودی با دل

زدی زیر همه حرفای خوبت
زدی روی قرارت، مهر باطل

تو با رفتن کجا حالا رسیدی
که با ماندن نمیکردی تو حاصل

یه روزی عاشقی دل خسته بودی
نمیکندی دل از دریا و ساحل

چه شد یکباره رَه تغییر دادی
به دل کُشتن چرا گشتی تو فاعل

سخن از مهر میگفتی ولیکن
کنون از بی وفایی هست شامل

منِ پرمشغله یکباره گشتم
به علافی چشمان تو شاغل

تو کاری کرده ای با من که این بَر
نمی آید نه از عاشق نه عاقل

بهانه کرده ای کمبود من را
نشانم ده تو یک انسان کامل

دل بیچاره من در هوایت
معلق گشته چون باغات بابل

تو هرچه در توانت بود کردی
به روی این دل بیچاره نازل

خیال خود مرا آتش کشیدی
ولی بودی ازین موضوع تو غافل

در این دنیا دو چیز هرگز نسوزد
رهِ عشق و سِرشتِ بسته از گِل