سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        تکیه گاه

        شعری از

        بهمن بیدقی

         از دفتر شعرناب نوع شعر آزاد
        ارسال شده در تاریخ جمعه ۲۰ دی ۱۳۹۸ ۱۱:۴۳ شماره ثبت ۸۰۴۷۳
          بازدید : ۴۰۶   |    نظرات : ۲
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بهمن بیدقی

        تکیه گاه
         
         نُه ماه  میان هستی و نیستی ، دائم غوطه ور بودی
         وقت نوزادی فقط ، تو واژه ی نیاز بودی
         وقت کودکی که شد، به ذهن خود بزرگ بودی
         درجوانی هم فقط ، تو واژه ی غرور بودی
         
         دربزرگسالی فقط مجموعه ای کامل ، ازنیاز وخواب و رؤیا و غروری
         این که بد نیست زندگی را بکنی گهگاه مروری
         درمیان اینهمه دنیا ، تو کاهی درعبوری
         در هجومِ وحشیِ طوفان ، از بلندی که ببینی تو یه موری
         پس چرا تکیه ات هست به موری و یه زوری ؟
         که همش رؤیاست، چون میان موجهای همه ی دنیا، زورقی هستی ،
         مثل یک برگِ شناور، به رویش هم یه موری
         جزخدا کیست ، که تکیه گاه دائم باشد ؟
         برای کاهی که ، یک موری ، به زوری می برد به سمت کوهی
         
         می ‌دانی چرا کوه ، امانت خدا را حمل نکرد بردوشش ؟
         چون به خود سنجید آن بارعظیم را بس دید ، نیست درمقابلش جزموری
         ای که درمَستیِ ذهنت تو تصورمیکنی یک کوهی ،
         تو بیا نزدیک کوه و توببین کنار آن ، تو به راستی هم بقدر موری 
         حال که مستی زسرت رفت ، آن بارامانتِ خدا را بر زمین گذاشتی؟
         بی تفکر، یِلخی ... بس فوری؟
         تو مگر قُپی نمی آمدی که یک کوهی ؟
         اولش فکر نکرده بودی برحمل آن ؟
         اینکه به چه نحو آنرا بلند کنی ؟ آخه چه جوری ؟
         
         نحوه اش اینست ، میگویم  ترا چه جوری :
         اول اینکه : تو به ایمان بشوی چون کوهی
         دوم اینکه : آن چراغ جادو ، که همه ذهن تو را پرکرده ،
         پرت کنی به ناکجا ، تو بدان که نیست آن جز قوری
         تو دگر با اینهمه ایمانت ، روحت بس سترگ است ، مثال غولی   
         سوم اینکه : هرچه بنده ترشوی تو، جهت االله ات ،
         آنزمان است که بدست می آوری یک زوری ،
         آن زمان است که امانت خدا را می توانی به دوش ات ببری ،
         آنهمم ازدنیای دون اینچنینی ، تا سرای حوری
         پس برای خاکساریِ خدایت ، تو به نزدیک بیا ، چون دوری
         
         الغرض ، با تکیه برخدای خود خواهی دید :
         که زموری کوچک ، تبدیل شدی به کوهی        
         
        بهمن بیدقی 98/9/17
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۵ شاعر این شعر را خوانده اند

        بهمن بیدقی

         ،

        عرفان حسینی

         ،

        سید احسان موسوی ( سام )

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        بهروز دارابی

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        عباسعلی استکی(چشمه)
        شنبه ۲۱ دی ۱۳۹۸ ۲۲:۵۲
        موثر و زیباست خندانک خندانک خندانک
        بهمن بیدقی
        بهمن بیدقی
        شنبه ۲۱ دی ۱۳۹۸ ۲۳:۵۴
        باعرض سلام
        با تشکر فراوان
        ارسال پاسخ
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        مهرداد مانا مهرداد مانا
        دیروز         ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
        ۲ روز پیش         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۳ روز پیش         محمد رضا خوشرو (مریخ) محمد رضا خوشرو (مریخ)
        ۳ روز پیش         علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
        ۳ روز پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۳ روز پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۳ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        مهدی سمیاری

        دل ساده ما را به کرشمه ای ربودی ووو چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی
        آذر دخت

        مرا نه سر نه سامان آفریدند اااا پریشانم پریشان آفریدند
        نادر امینی (امین)

        دگرباره همی گویم که من بار گران بودم چو ذره اندرین گیتی همواره با دیگران بودم نجستم من ذات حق را چونکه اکنون سریر عاشقی را من چسات دل نگاران دیدم
        میر حسین سعیدی

        در آرزوی بهار آخرین برگ پاییز مثل یک قهرمان در پای درخت با هزاران نقش ناز جان می بازد بهار خواهد آمد
        ساسان نجفی(سراب)

        اگر روم ز پیش فتنه ها برانگیزد اا ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        6