به تو می اندیشم

لحظات را با شمارش ثانیه ها
و قابهای آویزان اتاقم
می شمارم
تابیایی
ومن
سوار بر اسب خیال
دلتنگیهای سفیدم را
به تو بسپارم
اکنون
به تو می اندیشم
که با حس نقره ای ستاره ها
به مهمانی آغوش صدفهای دریایی می روی
وقتی نیستی
آیینه چشمانم
پر از غبار روزهایی است که
گاهی دلم را بارانی می کند
تا شاید
نفس باد صبا
خبری از رویای آفتاب را
به ارمغان بیاورد
آنگاه
که
دردهایم زیر چادر شب
گم می شوند
چشمان قهوه ای باد را
به دست عابری خسته می دهم
تا ثانیه های در به در
به خلوت آبی آیینه ها
سرک بکشند و
اقاقیا آواز بخوانند
کاش بودی
تا دلم هوای آرامش
نفسهای باد را نمی کرد.