ماه پنهان

ماه پنهان

گاهی از باغچه ی خانه ی دل

سرکی می کشم این تنهایی

 که شبیه است به یک آینه ی میخ شده بردیوار

مثل ماه پنهان

 که افتاده در آن برکه ی تنهایی آب

وچه سخت....

مانده در غربت ودربیتابی 

 بخت من....!

کوره راهی است که خود بافته ام

مثل یک قالی بی نقش ونگار 

مثل ابری نازا

چه کنم!

گاهی نوروز خدا

سبزه  بسیار گره بافته ام 

برتن هر دشت ودمن

که بسازم بختم

بختی از تور سپید،توری از تار دل لیلایی 

عاشقی مجنونی 

وچنین است...

 که این دولت عشق

بسیار زمانی ست مرا می راند

و کجا می داند....

درخیالم  همه شب .....

به تمنّای وصالش پرواز 

سینه آرامگه واژه ی راز

و خدایااااااااااااااا؟!

بخت من...

 دیر زمانی است گره خورده به شب

شب تاریـــــکی و بـــی فردایی

 شبی در خامشی وشیدایی