غوربت مکانیم اولوب غم یؤلداشیم
سئوگـــی گَلـن یــؤلارا باخــام گـرهَ ک
گون باتان زامان اؤره ک سیخلان وقت
سهندین داغلارینا قالخام گــــرهَ ک
غوربــت هاواسینین مـيضـرابی منـم
دونیاداکــی غمیـــن سیــــرابی منـم
کوسـولو خاطیـره نین قـــابی منـم
اؤزومی دالـــدالارا تـــــاخام گـــــره ک
آیرلیقــدان منــده قــالمـــیـب دؤزوم
یوسیفین قولاغینا چاتمیــــر سؤزوم
قــوروموش کنعانا بنزیر دا گـؤزوم
یئدی ایل شیمشک کیمی چاخام گره ک
یــالانچی دونیــاده قالمـاقیم گلمیر
آرزولاریــن قوشــو گؤیلــردن أنمیـر
داهـــا صبــریم غــــم بئلینی أیَممیر
بلنســی دونیادان من چیخــام گـره ک
قؤجا دونیـادا چؤخ آخــداردیم معنـا
هی داشدیکی آتیـــر بیر شیشه جاما
دنیـــا انســــانی یئتیشـدیرمیر کاما
عشوه سیندن نازیننان قورخــام گره ک
نیکـــــــوفرم سؤزلریم اولار نیـکو
یئنــه اوجالیب سینمده کی یا هو
سوسامیشام دؤداقیم آخداریر سو
مقدّردی یارسیـــــز داریخـــام گره ک
#آیــــــــــــــمان
بند اول
مکانم غربت هستو غم با من دوست
باید به راهی که عشق می آید بنگرم
زمان غروب خورشیدو هنگامه ی دلتنگی
باید از کوههای سهندیه بالا بروم
بند دوم
مضرابِ آهنگ غربت منم
در این دنیا سیرابِ به غم منم
و قاب عکسِ قهر کرده ی خاطره منم
که باید خودم را به دور از چشم ها بیاویزم
بند سوم
از جدایی در من نمانده طاقتی
حرفم دیگر نمیرسد به گوش یوسف
به کنعانی خشکیده می ماند چشمم
که باید هفتسال مثل صاعقه جرقه بزنم
بند چهارم
در این دنیای دروغین ماندنم نمی آید
پرنده ی آرزوها از آسمان پایین نمی آید
و دیگر صبر من
پشت غم را خم نمیکند
باید که بیرون باشم از چنین دنیایی
بند پنجم
در این دنیای پیر گشتم بدنبال معنا
که هی سنگ میزند بر جام شیشه ای
نه این دنیا انسان را نمیرساند به کام
باید که از عشوه و ناز دنیا بترسم
بند ششم
نیکــــوفرم ، حرفهایم همه نیکوست
باز هم بلند است در سینه ام فریادِ یاهو
تشنه ام و لبم دنبالِ قطره ای آب است
مقدّر چنین است که باید بی یار دلتنگی کنم
آیـــــــمان
بسیار زیبا و دلنشین بود
دستمریزاد