سردرگم

رنگ به رنگ بر این بیابان خدا 
عاشق یک رنگ هوادار کیست 
این همه نقاب میان من و ما 
تک نقاب خود بودن برای کیست 
این همه سناریو با این دیالوگ های خوب 
به راستی این همه برگ سفید، برای کیست 
سر کردن میان این همه گرگ و شغال 
من ندانم انسان بودن برای چیست 
آه 
که انگار دلقک و شعبده باز شده اییم 
یک به یک پر از تظاهر شده اییم 
وای به حالمان 
که کس نیست در این بیابان به حال ما بگرید 
آنوقت ما ندانیم که چطور آنچه نباید شده اییم