چشمان شهرآشوب

دردها دل را دچار بی‌پناهی میکنند
قرص‌های خواب احساس تباهی میکنند 
فال من آکنده از انکار خوشبختی، ولی
قهوه ها اظهار تلخِ بی گناهی میکنند
هر نگاهم داستان دارد نخواهش بشنوی
غصه ها در قصه هایم پادشاهی میکنند
تاکه می آیم بجنبم طعنه های نیش دار
از زبانت روی چشمانم سیاهی میکنند
کفر من با دین و ایمانت که توفیری نداشت
این میان، بتها برایم دادخواهی میکنند
بس که غوغا می‌کند چشمان شهرآشوبی ات
عاشقانت  ادعای کج‌کلاهی  می‌کنند