توسـی چه بامونشینـی وخـودایااِکُنی همه شوٌدردِدلِ خینومه حاشااِکُنی
موکه هی زارایزنم درپیِ ایٌ مُرده یلم توچته بامواِگردی هی وهاهااِکُنی
توبیوخنده بِنه برَلوٌایٌ مردم ســـرد زچه هی زارایزنی بهرکه دادااِکُنی
یَدَمون خوبنشین فکربکن دردخوته دین وپیله همه بُردِن وتولالااِکُنی
اِشٌگَم گُشٌنِه بگونام خوداسی چِنِسِه دردمـودردتونه باکه تمــنا اِکُنی
ایٌ همه نوم ونِشونٌ ازپی دینت بُردن توکه خوتٌ بُرٌدِتِه خوٌسی چه تقلااِکُنی
دلمون خینه زتبعیض وجفای بی حد توکه دردی به دلت نی زچه دعوااِکُنی
ای خوُداظلم وجفانِه بِکَن اَایٌ ملت همه جاجاراِزَنُم گرچه توپروااِکُنی
شوٌوروزُم همه اَدردوصال ایسوسِه چه کُنم یارنیــاهه چه تقاضااِکُنی
جورفقرودل دردوسرنافرمونی همــنه ول ایکنم تاتوخـودایااِکُنی
موامیدم به تونه ای همه دونایی ناامیـــدی نَکُـنم تاتوتقـلااِکُــنی
جان رحمان بنه ایٌ درددلُم خُوواهه زخم نامردمینه ارچه مــداوااِکنی
به شعر ناب خوش آمدید
سروده زیبا با گویش بختیاری را هدیه آوردید