بغض

تقديم به تو همنوع مصيبت ديده آذري زبان

سروده اي زيبا از شاعري گمنام

*******************************

بغضی ام

که در گلوی زندگی گیر کرده است

فشار انگشت هایش را که بردارد

می ترکد

چشمهای منقرضم

و بارانی سرخ

سکوت همه ی لحظه هارا خورد میکند.

این دخت گر

تنها رفتگر بی قرار این شهر

که هر شب با چادرش خیابان ها را جارو میکشد

شب های نارنجی اش را

به تاریک خانه مبدل کرده است.

باید

چند سال برگردیم عقب

و عروسک های دست و پا شکسته مان را

روی پاهایمان بگذاریم

و آنقدر برایشان

لالا

لالا

لالایی بخوانیم

تا خودمان هم خوابمان ببرد.

چادر

روسری

گیسوی کمند

حتی آبرویم را به باد داد

وقتی چشم هایش شروع به وزیدن کرد.