آلترناتیو زنانه

جهان غلیظ زنانگیم،
 بارانی  شانه های توست
و انتحال  لبهایت
تا  شبی
به جای تو
 مرده باشم..

خون گریبان غزلخانه
در آبراهه ی جنگها پیدا نیست..
و اسکندریه،
تازیانه های مورب آتشست..
آه
دریا صدایم میکند
و  تمام بندرها به بوی پیراهنت در باد، قانعند..

هجو بیشرمانه ی مذاهب میرا
بر ابریشم سپیدی تنم،
آغوش تنگ الفاظست
 و این دامن پلیسه ی صورتی یخی
این گوشواره های مروارید
این خط اشک سیاه
دل تو را 
به شکل بودن با من
احاطه میکند؟!

. 

. 

. 
این موجهای قهوه انگیز مبرا
این سواحل منقلب هیرکانی
این  بوته های یاس  زمستانی مست

.
.
.

این عطر بوسه زای مونث...

 

 

شهریورماه98