سحرگاه خونین

سحرگاه خونین

***

سحر برای دمیدن، شتاب می‌گیرد

شتاب، از قدم آفتاب می‌گیرد

شب است و کوچه و یک رهگذر که از قدمش

تمام کوچه به خود اضطراب می‌گیرد

در این تراکم غم، آه من نمی دانم

چرا نگاه قلم، پیچ و تاب می‌گیرد

چرا سکوت شب این‌بار مثل هر شب نیست

که نبض آینه‌ها، در جواب می‌گیرد

در این سکوت پر از راز‌های پنهانی

که مثل خاطره رنگ سراب می‌گیرد

چه لحظه‌های غریبی، نشسته در دل شهر

که دل به آتش غم التهاب می‌گیرد

مگر چه حادثه ای در کمین خورشید است

سحر برای دمیدن، شتاب می‌گیرد

***

قم- 1377