موج غم

موج غم

با صدای هق هقم خو کرده این دیوارها
گفته بی پرده سخن از لحظه ی غمبارها

گشته  با اندوه  خیره  قاب ِ تنهایی ، مرا
گوئیا  بر گونه  رفته ،  گرد ِ این  زنگارها

موج غمها  پر  تلاطم میزند  بر دیدگان
می برد  خنده ز لبها ، غرق ِ در اجبارها

زنگ زد  لولای  پلکم  با دَمِ  اشک مدام
روی  مژگانم  تنیده درد  و سوز خارها

ارگ بم  با دیدن  من میهمان غصه شد
با  تکانی می شود ،  روی  دلم  آوارها

کاش درسوزِ زمستان مستی ام راطی کنم
تا بروید یاس خوشبویی در این گلزارها

از درِ  منطق  سخن گفتم  برایت  بارها
یاد تو در سینه ام شد مخزن الاسرارها

نقد این اوضاع بد را با که گویم؟سوختم
می روم شاید شوم من همدم غمخوارها

بتول رجائی علیشاهدانی

این شعر در روزنامه سراسری سایه در تاریخ ۹ مرداد ۱۳۹۸ به چاپ رسیده