برگ زرد

برگ زردم خدارا همه دم پائیزم
کو توانم که بخواهم ز جا برخیزم
غیر غم نیست مرا همدمی آخر چکنم
دل دیوانه که هر لحظه به دارآویزم
کنج بیغوله منو اینهمه دردم دردم
دل مجنون مرا بین به کجا بگریزم
گریه شد کار دلم تا به قیامت ای دوست
آخر از این غم و غصه تو نکن پرهیزم
همچو طوفانم و اکنون که به دریای دلم
همه روزو همه شبها که به هم میریزم
منکه از روز ازل داغ فراقم جانا
قدح آرید که از خون دلم لبریزم
دلت(عرفان)  که در کنج قفس بوده ولی
که اسیرو همه آواره و حزن انگیزم