بدون تو تمام شهر برام مثل یه تابوته
شبیه اون یتیمی ام که از تقدیر مبهوته
تو که دوری تمام شهر ،واسم کف میزنن انگار
که با پای خودم دارم، میرم بازم به سوی دار
تو که میری، هوا میره، ازین خونه صفا میره
خجالت میکشه جونم، که از دوریت نمیمیره
بازم پشت سرت اب و میریزم با دل خونم
داره پشت سرت میاد دلم، فکرم ،همه جونم
بدون تو یه فانوسم که قهره با دلش گرما
توی بوران تنهایی میون سوزش سرما
بدون تو ازین دنیا دیگه دستام جدا مونده
بیا برگرد این گوشه یه تیکه ات باز جامونده
نمیتونم بشم اروم نه میشه غرق بارون شم
یک گوشه باز میشینم تا همرنگ یه مجنون شم
توی این قلک قلبم بازم چشماتو کم دارم
بازم از سکه ی قلبم جای چشمات میزارم
توی قاب نگاهم برق چشمات باز میخنده
بگو ای نازنین پلکت چرا چشماتو میبنده
چرا خورشید امیدم نمیتابی به خاک من
ببین قلبم ببین روحم ببین جسم هلاک من
تو رفتی و زمان میره ازین خونه یه خان میره
تو این هفت خان پر تکرار هزار تا اشک میمیره
زمین و آسمون قهرن دوباره تشنه ی صبرن
بازم چشم انتظارم باز، بازم این لحظه ها زهرن
بازم این گوشه ی دنیا یکی هر دم تو رو میخواد
دعای هر شب و روزم چشام هر دم تو رو می پاد
شعله
ترانه زیبایی است