عباس شهيدي در كربلا

زمين در كربلا

 ماتم گرفته

خورشيد شرمِش را

پنهان به زمین خفته

فُرات لبانش به انتظار

منتظر لبان پاك نيامده

هواي  گرمِ كربلا

 نگاهاي منتظر به دور

سواري ميرسد در لحظه ها

 علي در رخش ،همه مسرور

لبش تشنه ي جرعه اي آب

ولبخندش به قشنگي آبی آب

كودكان ديگرنمي بينند سراب

فضل غيرت ،معرفت او

عباس بر زبانش  هو

صداي گريه آمده از هر سو

تشنگي را مشكي  نبود کافی

شرم بر رخ عباس ساقی

چو پهلواني به دشمن تاخته

لباني تشنه و دلي سوخته

مشكي پر آب و بی قرار

 برلبان خندان عباس

كودكان انتظار

با لبخندي پر احساس

آه تمامي دشمني ها لشكرشد

براي كشتن عباس

هجومشان همگان شد

تيرها در كمان شد

فرود آمد همچوباران شد

خون

 آب

 در حسرت نگاه خیمه ها

عمود بر سرش زدند كودكان آه

خزان شده لحظه ها

مرگ در آغوش ساقی

عباس شهيدي در كربلا

سعيد مطوري/مهرگان

از دفتر محرم