دعا کردیم

درودها بانو ارجمند گرانمایه،
عذرخواهم اگه دعوت شما به خوانش و نقد این سروده ی زیبا رو که زیر شعرم کامنت گذاشته بودین، با تاخیر اجابت کردم. قبل از هر چیز تبریک میگم که اینقد دنبال نقد شدن و شکوفایی هستین. با اجازه چند جمله ای تقدیم می کنم.
شاعر ارجمند هم مثل همه ی ما از حادثه ی سیل امسال، ناراحتن و این موضوع رو با زبان شیوای شاعری ابراز کردن و همچنین خواستن که بابت عدم کنترل این اوضاع از مسؤولین مربوطه گله کنن. این رو میشه با توضیحی که در خلاصه ی این سروده نوشتن و همچنین با بکارگیری واژگانی چون تدبیر و دولت ایران متوجه شد. کاری به درست یا نادرست بودن این گلایه ندارم و از جنبه ی پارامترهای شعری در حد مجال نکاتی رو عرض می کنم:
- در این غزل، قوافی و ردیف به درستی رعایت شدن. گفتم غزل، چون تعداد ابیاتش کمتر از پانزده هست. بنابراین نوع شعر قصیده نیست.
- چند مورد خروج از وزن وجود داره که همشون از عدم رعایت یک نکته ی اوزان عروضی رنج می برن. نکته اینه که هجای کشیده در وسط شعر به یک هجای بلند و یک هجای کوتاه تبدیل میشه. با این حساب، مثلا واژه ی شهر در وزن به صورت شَه رِ در نظر گرفته میشه و موجب مخدوش شدن وزن این مصرع میشه:
رگ خشکیده شهر جان بگیرد
با این تفاسیر، کلمات مشخص شده ی زیر، وزن جملات مربوطه رو دچار اشکال کرده ن:
دعا (کردیم) (ندانستیم) که شاید 
دعا (کردیم) دعا (کردیم) ولیکن 
(نکردیم) چاره تا درمان بگیرد
که در (کفر) باشد و ایمان بگیرد؟
ناگفته نمونه که این قاعده برای نون ساکن بعد از مصوت بلند صادق نیست. بنابراین، وزن مصرع زیر به درستی رعایت شده:
نزن باران نزن باران که این شهر 
به جز این نکته، تسلط شاعر به سایر قوانین اوزان عروضی مشخصه و در سایر جملات، وزن شعر به خوبی رعایت شده.

- شروع قوی از شاخصه های یک شعر خوبه که این سروده از اون بهره می بره؛ به ویژه با بکارگیری ترکیب \"باران بگیرد\".

- تا پایان بیت چهارم با ابیاتی شاعرانه مواجه هستیم که بسیار روحنواز و دلنشینن؛ به جز تکرار ترکیب \"دعا کردیم\" که توی ذوق میزنه. هر چند تکرار، همیشه عیب محسوب نمیشه، اما اینجا بعد از آوردن این ترکیب در مصرع اول، لزومی به تکرارش در ابیات بعدی نیست و مفهومش شامل ابیات بعدی هم میشه. همچنین، به نظر من، نقطه اوج این شاهکار، مصرع زیر هست که از مستقیم گویی پرهیز کرده و به جای اینکه مستقیما بیان کنه دعاهایمان موجب سیلاب شد، اینگونه شاعرانه سروده:
دعامان جنبه ی طغیان بگیرد

- دعا کردیم دعا کردیم ولیکن 
نکردیم چاره تا درمان بگیرد
با اینکه معنی این بیت واضحه اما علاوه بر تکرار مجدد ترکیب \"دعا کردیم\"، بسیار به نظم شبیهه و شاعرانگی زیادی در اون دیده نمیشه. همچنین، جابجایی ارکان جمله در مصرع دوم و استفاده از فعل نادرست \"درمان گرفتن\" باعث میشه که حس کنیم با بیت حشوی طرف هستیم.

- نزن باران نزن باران که این شهر 
دمی راحت از این بحران بگیرد 
در اینجا هم تکرار \"نزن باران\" و عدم استفاده از تصاویر شاعرانه به چشم می خوره که البته از توانایی های شاعر گرامی مشخصه که به راحتی میتونن مرتفعش کنن.

- چه می ماند برای ما دعا را
اگر از دولت ایران بگیرد 
این سوال پیش میاد که چه کسی دعا را از دولت ایران بگیرد؟ ضمنا، جابجایی ارکان جمله در کنار تکه تکه شدن مفهوم اون در دو مصرع، دریافت منظور بیت رو مشکل کرده.

- کجا دیدید ایا ملتی را 
که در کفر باشد و ایمان بگیرد؟
مفهومی پر معنی در بیت پایانی نهفته ست که کاش دچار لغزش های زبانی نمیشد. مثلا حضور \"کجا دیدید\" به جای \"هرگز دیده اید\" قبل از واژه ی سوالی \"آیا\" درست به نظر نمیرسه. همچنین ترکیب \"ایمان گرفتن\".

در مجموع سروده ای زیبا با شروعی زیباتر بود که اگه ابیات پایانیش کمی اصلاح بشن بسیار دلنشین تر خواهد شد.
نظرات ناقص من رو به بزرگواری خودتون ببخشین،
براتون بهترین ها رو آرزومندم،
برفراز و برقرار باشید