شانه

شانه ای هستم
در کنار آینه
چه حکایتها هست 
مژه هایم را با زلف پریشان شده ات؛
من تو را می آرایم 
به همه نوع لطافت ای دوست
آینه صدق و صفایم را
به نگاهت 
به دو چشمان سیاهت می آموزد اما 
چه به خود مغرورند
آن دو چشم جادو
نه نگاهی بر من 
نه به آیینه صادق گفتار 
و چه شومست تقدیر
چه بمانم چه نمانم چشمت
نه مرا خواهد دید
نه تن آینه را
من نباشم چه شود؟! 
شانه ای دیگر
یا که آینه ی زیبا تر
ما همه رفتنی هستیم ای دوست 
عشق ما را دریاب